انیمیشن ایران نیازمند شخصیت سازی است

حسین (آریو) صفارزادگان متولد ۶۳ تهران و دانش آموحته هنرهای تجسمی است. وی فعالیت حرفه ای در مورد انیمیشن را  از سال ۱۳۸۰ با طراحی کلید (انیمیت) آغاز کرده و در زمینه تولید تیزر و انیمیشن کوتاه به همراه تیمی که از آغاز کار با آنها شروع کرده بود ، مشغول تولیدات متفاوت در زمینه سینماتیک گیم ، سریال های تلویزیونی و کانسپت برای گیم مشغول شد.

با این متخصص در حوزه انیمیشن ، به گفت و نشسته ایم که حاصل آن از نظر می گذرد :

در ابتدا می خواستم بپرسم که آمریکایی ها و اروپایی ها بطور کلی کشورهایی اروپایی از چه زمانی به ساخت فیلم هایی انیمیشنی رو آوردند.

سابقه انیمیشن به تفکرات انسان در مورد حرکت، از هزاران سال پیش آغازشد. اما در مورد کشورهای اروپایی و کشورهای غربی این طور می توان صحبت کرد که بعد جنگ جهانی دوم، به دلایل سیاسی بسیار زیادی که هر کشور، باید خود را به همراه فرهنگش معرفی می کرد تمام کشورها به سلاح جدیدی به نام انیمیشن دست پیدا کردند که امریکا آغاز گر این حرکت بود و سرمایه گذاری های عظیمی را صرف این معقوله کرد. اروپا و به ویژه، اروپای شرقی نیز با این دیدگاه که توان سرمایه گذاری امریکا را نداشت، اما وجود انیمیشن را برای خود حیاتی دانست. چنان که با تولیدات سبک اما پر بار، آغاز کرد و سبک زاگرب را در اروپای شرقی معرفی نمود. این موج را نیز در کشوری چون ژاپن با تولیدات انبوه شاهد بودیم و موج انیمیشن ژاپن، دنیا را با فرهنگ ژاپنی متحول کرد. حال با تمام این تحولات، باید دریابید که جای ما در کجای فرهنگ جهان است!

دقیقا پرسش بعد ما هم همین است. بفرماییدکه در حال حاضر، جایگاه ایران در انیمیشن جهان کجاست؟

ما امروزه با استعدادهایی که در این حوزه داریم، تنها مهره های قوی در حالی که داشتن مهره های خوب کافی نیست. چرا که نیازمند تیم یا گروه خوب است!  این به خاطر بی برنامه بودن و بی هدفی فرهنگی ماست . الان ر حالی که هم اکنون داریم با هم صحبت می کنیم کشورهای حوزه خلیج فارس برای ساخت پروژه های انیمیشن با موضوعات فرهنگی کشورشان، با برنامه ریزی و سرمایه گذاری های عجیب شروع به کار کردند و تا جایی که می دانم، فیلمنامه هایی نیز با موضوعات ابن سینا (که آنها ادعا دارند از بزرگان علم اعراب است) در حال ساخت و معرفی این اشخاص به جهانند تا فرهنگ های غیر واقعی را در اذهان دنیا واقعی نمایند. با این شرایط، جایگاه ما در انیمیشن دنیا نمی تواند جایگاه شایسته ای باشد.

به طور کلی مشکلات انیمیشن سازی ایران کجاست؟

برای رشد یک گیاه به خاک مناسب و در قدم بعدی به آب غیر آلوده و کود مناسب احتیاج است. حال در نظر بگیرید انیمیشن نو پای ما، نه خاک مناسب و نه آب تازه و نه کود مناسب دارد. می توان گفت در کل مشکل است که با نبود پشتوانه کار کرد و با نبود مشتری، تولید کرد و این طور می شود که تمام انیماتورها به فکر فرار به کشوری مثل قطر و دوبی و … هستند در حالی که خودمان و فرزندانمان تشنه این تولیداتند!

با این وجود، آیا در آینده می توان به این مسأله امید داشت که در ساخت انیمیشن به جایگاهی در خور شأن کشور برسیم؟

مسلما شدنی است. همان طور که تا چند سال پیش هر شخصی فکر تولید برایش یک آرزو بود، امروز ما تولیدات با کیفیت بین المللی داریم.

در مورد ساخت انیمیشن های مذهبی نظرتان چیست؟

انیمیشن های مذهبی بهترین وسیله برای انتقال تفهیمات انسان نگری ائمه و پیامبران است و ای کاش با کیفیت تولید شوند، تا کودکان امروز به جای دیدن بن تن و غیره تا حدودی هم جلب این تولیدات اخلاقی شوند.

و حرف آخر شما؟

در شرایط حساسی هستیم که جای خالی تولیدات داخلی در شبکه هایمان محسوس است.  لازم است بدانیم که تولیداتی با سبک های اکشن و هیجانی برای کودکانمان نیز لازم است و همانطور که تولیدات مذهبی جای ساخت و مجوز دارند به تولیداتی با موضوعات و سبک های متفاوت هم نیاز است تا شخصیت هایی مثل هری پاتر و اسپایدر من در ذهن کودکانمان نقش نبندد. ما امروز احتیاج به شخصیت سازی با فرهنگ کشورمان داریم. امیدوارم روزی هم شاهد تولیداتی با این نگاه باشیم.