مهارت های داستان نویسی برای انیمیشن (قسمت سوم)

چگونگی شکل دادن داستان های موفق.

ماجرا تا آنجا پیش رفت که کشیدن استوری برد تبدیل به یک شیوه رایج  برای انجام پروژه های انیمیشن شد و ممکن است حتی این روش بهترین روش نیز باشد. قرار دادن طرح ها بر روی یک دیوار، صدا گذاری آن ها و نمایش آن ها برای افراد دیگر تا اینکه تا حدودی متوجه شویم انیمیشن ما به چه فرمی خواهد بود و چه تاثیری بر روی تماشگران خواهد گذاشت.

در جهانی که ما در آن زندگی می کنیم، مردمی که در ازای چیزی پول پرداخت می کنند انتظار دریافت چیز دیگری در ازای آن دارند، پس بسیار مهم است که ما به شیوه ای عمل کنیم که مخاطبانمان را از دست ندهیم. این بسیار طبیعی است که شما برای نوشتن فیلم نامه پشت میز کامپیوتر خود بنشینید و با صفحه کیبورد این کار را انجام دهید، اما ما همچنان به شما پیشنهاد می کنیم که در ابتدا به سراغ کشیدن یک استوری برد پویا بروید.

از جای خود بلند شوید و پروژه خود را به افراد دیگر نشان دهید (هر فردی که شد). این بهترین راه برای اظهار نظر در مورد پروژه است. شما با این کار می توانید دریابید که تا چه حد توانسته اید مخاطب خود را جذب کنید و آیا آن ها در مورد شنیدن مابقی قصه از خود تمایلی نشان می دهند و یا خیر.

انیماتور ها بازیگرانی هستند که نقش خود را به وسیله قلم و کاغذ ایفا می کنند، پس از جای بلند شوید و فیلم خود را به این صورت به بینندگان نشان دهید و ریتم و هماهنگی را نیز در کار خود حفظ کنید. اما پس از اینکه کار خود را با قلم و کاغذ به پایان رساندید و از آن رضایت کامل را پیدا کردید و بازخورد خوبی را  از افراد مختلف دریافت کردید، نوبت به مرحله دیگری از کار می رسد. حال نوبت این است که شما به سراغ….

درست کردن موزیک

از افراد ماهر همیشه این سخن به گوش می رسد که انیمیشن و موزیک باید اشتراکات زیادی را با هم داشته باشند. ضربه آهنگ و ریتم مناسب برای یک انیمیشن نقش حیاتی را ایفا می کند. بنابراین نمایش نامه نویسی بسیار شبیه به نوشتن یک قطعه موزیک است. ضربه آهنگ و ریتم مناسب اگر به درستی در انیمیشن به کار رود، ناخودآگاه تماشاگران در هنگام تماشای انیمیشن و یا گوش دادن به موزیک به شور و هیجان می آیند، به طور مثال پای خود را به آرامی و ریتم وار به زمین می کوبند.

ممکن است این موضوع در تمام فیلم های خوب صادق نباشد اما یقینا کمک بسیار زیادی در روند فیلم خواهد کرد. در انیمیشن، سبک تازه و یا یک روش خیره کننده می تواند برای بینندگان بسیار جذاب باشد، البته تا مدتی که این جذابیت آن ها را با خود همراه کند و از دیدین آن خسته نشوند. حقیقت این است که اگر شما می خواهید تماشاگران تا انتهای فیلم با شما همراه باشند، و اگر می خواهید در این کار موفق باشید باید توجه آن ها را به فیلم جلب کنید.

فیلم شما در هر ژانری که می خواهد باشد و یا برای نمایش در هر نمایشگاه و یا فستیوال فیلم که می خواهد باشد. وظایفی که بر روی دوش شماست و باید آن ها را انجام دهید یکسان است.

·        برای مخاطبان خود نقشه بکشید

·        آن ها را به سفری ببرید که انتظارش را ندارند

·        و آن ها را جایی رها کنید که سفر را کاملا به پایان رسانده اند

شما باید موزیک بسازید.

بسیاری از فیلم سازان، مخصوصا آن هایی که از ایده نمایش نامه ای نویسی و قانون های آن بیزار هستند، ساختن موزیک را بسیار مفید می دانند. البته که شما می توانید (جان کیج) باشید (از آهنگسازان سدۀ بیستم آمریکا). شما می توانید یک قطعه ۸ دقیقه ای از صدا های نا هنجار و یا صداهای آرام را بسازید و افراد دیگر را به شنیدن آن بنشانید. اما این قطعه را برای گروه کوچکی اجرا کنید.

بیشتر مردم یک لحن و تن صدای خوب را ترجیح می دهند.

لحن و تن صدای خوب همچون یک سفر است که ما را با خود همراه می کند. ما را با خود همراه می کند اما گمراهمان نمی کند. در یک موسیقی خوب ریتم هایی وجود دارد که احساس همراهی با آن را برای ما به همراه دارد، البته موسیقی که توسط یک موسیقی دان درست شده است، کسی که به فن و بیان موسیقی آگاه است، نه صدای تلق تولوق، که یک بچه با قاشق خود و با کوبیدن به روی یک قابلمه آن را ایجاد می کند. ما احساس می کنیم که یک موسیقی خوب ما را با خود همراه می کند و این بسیار ارزشمند است و ما دوباره خواستار تکرار دوباره آن هستیم و می خواهیم که دوباره آن را گوش دهیم.

ما چطور می توانیم سفری را درست کنیم که پر هیجان و پر پیچ و خم باشد؟ در اینجا برخی از نکات معروف و کاربردی را برای این کار مطرح می کنیم.

ساختار کلاسيک خطي سه پرده اي

راه های زیادی برای همراه کردن مخاطبان با کار ما وجود دارد، اما این روش قدیمی ترین و معروف ترین آن است که شما را مطمئن می سازد که بیننده با شما همراهی می کند.

به یک جوک فکر کنید. هر جوکی. در اینجا سه بخش وجود دارد.

·        شرایط

·        پیچیدگی

·        تصمیم گیری و برنامه ریزی

۷۵ درصد فیلم های هالیودی به این روش تولید می شوند.

۱- شرایط

به دنیای من خوش آمدید. در اینجا کاراکتر ها مطرح می شوند و ما سعی می کنیم که آن ها را به بیننده بشناسانیم. و سپس شما فکر می کنید که چه سرنوشتی در انتظار آن ها است…

۲- پیچیدگی

کاراکتر ما ممکن است درگیر سفر غیره منتظره ای در یک جای نا معلوم شود و یا هر چیز دیگری برای او اتفاق بیفتد. با آن ها همراه شوید تا به اکتشاف این دنیای جدید بپردازیم. به عنوان مثال داستان یک دختر گمشده در یک نا کجا آباد که با یک پسر بد مواجه می شود. و شرایط همچنان رو به وخامت می رود و به جایی می رود که از تصور ما نیز خارج نیست.

۳- تصمیم گیری و برنامه ریزی

حالا چطور کاراکتر ما از این مخمصه رهایی پیدا می کند؟ البته که این کار راحتی نیست. ما باید به گونه ای هوشمندانه داستان خود را به پایان برسانیم. ممکن به هر طریقی این کار صورت بگیرد مثلا راهی که ما اصلا در ابتدای شروع فیلم انتظار نداشتیم.

راز دوم در نویسندگی: چیزی که در مورد اکثر نویسندگان صادق است، این است که آن ها یک داستان دو پرده ای را نوشته اند. اجازه ندهید این قضیه در مورد ما صدق کند.

چرا یک داستان سه پرده ای در اکثر مواقع جواب می دهد و از زمان های قدیم از این شیوه برای داستان نویسی استفاده می کنند؟ زیرا این شیوه می تواند توجه مخاطبان را جلب کند، آن ها را با خود همراه کند و در عین این همراهی به آن ها اطلاعات جدیدی در مورد داستان بدهد.

تصور کنید که شما در حال ساخت یک انیمیشن کوتاه هستید. بعد از چند دقیقه از شروع فیلم، تماشاگران معمولا متوجه اصل ماجرا و نیت شما از ساخت این انیمیشن خواهند شد. به عنوان مثال اگر هدف شما از ساخت انیمیشن (مخالفت برای جنگ) باشد، آن ها به متوجه این قضیه خواهند شد و نیاز به این دارند که دوباره ماجرا برای آن ها تازه شود. این تازگی ایده دوم شما خواهد بود.( پرده سوم شما.)

اکثر نمایش نامه ها به دلیل اینکه تنها دارای دو قسمت (دو پرده) هستند، موفقیت آمیز نخواهند بود: ایده اولیه و بسط دادن داستان. رسیدن به پرده سوم – سورپرایز کردن – چیزی که ما انتظار وقوع آن را نداریم و همین است که فیلم شما را منحصر به فرد خواهد کرد. پس بنابراین…

·        یک فلوچارت همراه با ۳ باکس کوچک از فیلم خود بر روی کاغذ بکشید

·        سپس داستان خود را بنویسید و در باکس هایی که تقسیم کردند قرار دهید

·        اگر تقسیم بندی آن ها کمی مشکل و یا غیر عقلانی به نظر می رسد، باز هم در مورد آن فکر کنید. آیا چیز دیگری امکان وقوع دارد؟ آیا  داستان همین جا خاتمه پیدا می کند و یا امکان ادامه آن وجود دارد؟

مطمئن شوید که تمام باکس ها (بخش ها) به وضوح و به درستی از هم جدا شده اند، و پایانی را که برای داستان خود در نظر گرفته اید، حدس زدن آن در ابتدای داستان برای بیننده ممکن نیست.

هر سکانس و صحنه ای که شما به تصویر می کشید باید ما را به جلو و آن چه که پیش خواهد آمد هدایت کند.

تکلیف خانه. یکی از تمرین هایی که شما می توانید برای تسلط به چارتی که اشاره شد داشته باشید، این است که در شبکه هایی مثل یوتوب کارتون هایی مثل (Bad Luck Blackie) را تماشا کنید و برای آن ها چارت تهیه کنید. درباره آهنگ آن فکر کنید. آیا اصلاحی در مورد آن به ذهن شما میرسد.

منبع: Skwigly

جهت مشاهده مقاله قبلی می توانید به مهارت های داستان نویسی برای انیمیشن (قسمت دوم) مراجعه کنید.