ويژگي‌هاي يک فيلمنامه انيميشن

در واقع انيميشن دنياي شبيه دنياي فيلم ماتريکس است با اين تفاوت که همه شخصيت‌ها به اين نکته آگاهند.

زماني گفته مي‌شود که فيلمنامه انيميشن فيلمنامه‌اي است که ساختن در فيلم زنده غيرممکن يا بسيار هزينه‌بر است. امروزه با پيشرفت فن‌آوري تعيين چنين مرز روشني بسيار دشوار است. بسياري از فيلمهاي زنده از امکانات انيميشن بهره مي‌برند و در مواردي مثل «کاپتان اسکاي و دنياي فردا» جز قهرمانان فيلم همه چيز جلوه ويژه کامپيوتري است و اين واقعيتي است که در بسياري موارد فيلم‌هاي زنده که پر از جلوه‌هاي ويژه هستند از انيميشن‌هايي با همان داستان ارزان‌تر تمام مي‌شوند.

حتي از نظر ساختاري نيز نمي‌‌توان به راحتي بين فيلمهاي زنده و انيميشن مرزگذاري کرد. فيلمهايي مثل «فوتبال شائولين» بيشتر ساختاري کارتوني دارند.

حتي از نظر داستاني نيز امروزه بسياري از انيميشن‌ها داستان‌هايي همانند داستان‌هاي فيلم‌هاي ژانرهاي ديگري دارند. «داستان نينجا» يک انيميشن خشن بزرگسالان است که در آن همه ويژگي‌هاي فيلمهاي زنده ژانر وسترن و سامورايي ديده مي‌شود.

تنها تفاوت باقي‌مانده ميان فيلمهاي زنده و انيميشن مبتني بر عدم واقعيت انيميشن است.

يعني اينکه کاراکترهاي انيميشن هميشه غيرواقعي هستند. اين نکته‌اي است که باعث مي‌شود بعضي اتفاقات که در دنياي واقعي بسيار دردناک تلقي مي‌شوند در دنياي انيميشن خنده‌دار يا معمولي حساب شوند. خشن‌ترين صحنه‌هاي يک کار اينميشن هيچگاه به اندازه همان صحنه در فيلم زنده خشن به نظر نمي‌رسند. مثل بلاهايي که سر «کابوت» مي‌آيد اگر در يک فيلم زنده نشان داده شوند بسيار تلخ خواهند بود.

در واقع انيميشن دنياي شبيه دنياي فيلم ماتريکس است با اين تفاوت که همه شخصيت‌ها به اين نکته آگاهند. چيزي که در صحنه تغيير شکل دادن مايکل جوردن در فيلم «هرج و مرج فضايي» به آن اشاره مي‌شود. تنها نکته‌اي که بايد به آن دقت شود آن است که درگيري‌هاي فيزيکي در يک کار سه بعدي معمولاً واقعي‌تر تصور مي‌شوند. اتفاقاتي که در انيميشن‌هاي سبک «مانگا» يا «انيماي» ژاپني اتفاق مي‌افتد در يک کار ۳ بُعدي ممکن است به اندازه يک کار زنده خشن و ناخوشايند باشند. از اين‌رو بهتر است براي کارهايي که زخمي شدن و خونريزي در آنها زياد است و خصوصاً وقتي داستان روايتي واقع‌نما دارد از سبک سه بعدي استفاده نکنيم. 

منبع: artbirjand