آموزش ارزان و حرفه ای انیمیشن توسط «آرون بلیز»

این انیماتور و طراح اسبق دیزنی تلاش میکند تا امکان دسترسی به آموزش های حرفه ای انیمیشن را برای تمام هنرمندان و علاقه مندان فراهم کند.

امروزه افراد با استعداد و مدرسه ها و آموزشگاه های حرفه ای در زمینه انیمیشن فعال هستند. آرون بلیز یکی از افراد حرفه ای در این زمینه است. او به همراه گلن کین در دیزنی به عنوان منتور حضور داشت، کارگردانی مشترک «برادر خرس» را به عهده داشت و حدود ۲۱ سال در این استودیو به صورت حرفه ای مشغول به کار بود. کارهای او در دیزنی همواره مورد ستایش و احترام قرار دارد به خصوص طراحی های او در موردحیوانات و موجودات دیگر که بسیار شگفت انگیز است.

اما در زندگی او اتفاق مهمی افتاد و باعث شد تا او کمی در رویه خود تغییر ایجاد کند. او همسر خود را به دلیل بیماری سرطان از دست داد. بعد از این اتفاق تلخ او دیزنی را ترک کرد و به همراه خانواده خود به فلوریدا بازگست.در یک صبح جمعه او به همراه حدود ۳۰۰ هنرمند دیگر در دیجیتال دامین از کار بی کار شدند. او در آنجا به همراه همکار خود «چاک ویلیامز» مشغول ساختن یک استودیو انیمیشن سازی و همچنین بر روی فیلم بلند انیمیشن به نام « افسانه تمبو» مشغول به کار بود.

بلیز در بالکن خانه اش نشسته بود و در حالی که قهوه اش را جرعه جرعه مینوشید، تصمیم گرفت که دوباره کار حرفه ای خود را شروع کند و این بار هیچ چیزی مانع او نشود. او تصمیم گرفت تا تمام تجربیات حرفه ای خود را در زمینه انیمیشن در اختیار همه هنرمندان در این زمینه قرار دهد، و این در حالی است که خیلی از هنرمندان از پس هزینه های سنگین این چنین آموزش هایی برنمی آیند.

او با یک تلاش ساده و راه اندازی یک وب سایت معمولی کار خود را شروع کرد، سه سال بعد، بلیز و همکار تجاری او «نیک براش» حدود چندین هزار دانشجو را از طریق وب سایت http://www.creatureartteacher.com/ و کانال یوتوب اختصاصی از سراسر دنیا به خود جذب کردند. تماشای ویدیوهای آموزشی و آموزش دیدن از طریق این وب سایت چیزی در حدود ۷۵ دلار و یا کمتر برای هر دانشجو هزینه در بردارد.

من (دان سارتو) به تازگی شانس این را پیدا کردم تا گفگویی با بلیز در مورد حرفه او داشته باشم. این گفتگو شامل زمان های سخت در دوران حرفه ای او تا موفقیت های او و همچنین در هم شکستن سیستم آموزش انیمیشن که در حال حاضر در اختیار تمام علاقه مندان و هنرمندان است و آن ها میتوانند از این آموزش ها بهره مند شوند.

و در ادامه با هم این مصاحبه و گفت و گو را شاهد خواهیم بود:

شما در دیزنی کار طراحی استوری برد فیلم های انیمشن را به عهده داشتید. چه چیزی باعث شد تا این کار خوب در یک استودیو رویایی را کنار بگذارید؟

آرون بلیز: من حدود ۲۱ سال در دیزنی کار کردم. آنجا واقعا جای خوب و فوق العاده ای بود. ۱۵ سال از عمرم را در استودیو اورلاندو سپری کردم. همه چیز عالی بود. ناگهان آنها تصمیم گرفتند که استودیو را تعطیل کنند و همه چیز را به لس آنجلس منتقل کنند (این استودیو در سال ۲۰۰۴ تعطیل شد). واقعا جای نگرانی داشت و یک حادثه غم انگیز بود چونکه ما در این سال ها همانند یک خانواده در کنار یکدیگر بودیم و ۱۵ سال از عمر خودمان را با هم و در کنار هم گذرانده بودیم. در این جابجایی تمام افراد به جز ۱۰ نفر اخراج شدند و این ده نفر به لس آنجلس نقل مکان کردند. این اتفاق تلخی بود که شما دوستان و خانواده خود را از دست بدهید و از ان ها جدا شوید. بسیار سخت بود.

من به کالیفرنیا رفتم – پس از پروژه برادر خرس – ما شروع به تولید فیلمی به نام «پادشاه الف ها» کردیم. آن یک داستان کوتاه علمی و تخیلی و فانتزی بود که « فیلیپ کی دیک » آن را نوشته بود. جان لستر عاشق او بود و همه چیز به خوبی پیش می رفت تا این که ما متوجه شدیم که همسرم دچار بیماری سرطان شده است. ما دو سال درگیر این موضوع شدیم و با این بیماری بی وقفه جنگیدیم اما در نهات او از بین ما رفت.

بسیار متاسفم.

آرون بلیز: قطعا این اتفاق زندگی مرا تحت تاثیر قرار داد و نگرانی و غم بزرگی در زندگی من بوجود آورد. من دو سال به پرستاری و مراقبت از همسرم و بالطبع خانواده مشغول بودم. استودیو دیگر برایمن در اولویت دوم قرار گرفته بود. اما من همچنان در آن مشغول به کار بودم. زمانی که همسرم فوت کرد من متوجه شدم که در این دو سال خودم را خوب شناختم، همسرو و خانواده ام و همچنین شغل و حرفه خودم را. وقتی که همسرم را از دست دادم شکاف بزرگی در زندگی من رخ داد. من دوباره نیاز داشتم تا با بچه های خودم ارتباط برقرار کنم ، آنها به ترتیب ۱۴ و ۱۶ ساله بودند. آن ها مادر خودشان را از دست داده بودند و دوران بسیار سختی را تجربه می کردند.

با این که تصمیم در مورد ترک دیزنی بسیار سخت بود ولی من این کار را کردم و به کالیفرنیا برگشتم، جایی که خانه من آنجاست. « جان و اد کتمول» وقتی مشکلات من را دیدند گفتند که تو میتوانی دور از این پروژه باشی و همچنان در این استودیو کار کنی، اما من به آنها گفتم من به چیزی بیشتر از این نیاز داریم و دیزنی را ترک کردم.

آرون پشت میز کار خود در پروژه علاالدین

بعد از اینکه من اعلام کردم که دیزنی را ترک خواهم کرد به دفتر کارم برگشتم و مشغول به جمع کردن وسایل خودم بودم و در همان موقع ای میلی را دریافت کردم که در آن به یک کارگردان در کالیفرنیا نیاز داشتند. و برای من میتوانست شروع خوبی باشد که با برگشت به خانه این کار را هم داشته باشم. من به آنجا رفتم و پس از شرکت در مصاحبه به استخدام آنجا درآمدم من به کالیرفنیا برگشتم و در دیجیتال دامین مشغول به کار شدم و امید داشتم تا خودم و خانواده ام را دوباره پیدا کنم.

«چاک ویلیامز» تهیه کننده من در دیزنی به همکار تجاری من تبدیل شد. او هم زمانی که پروژه به اتمام رسید دیزنی را ترک کرد. ما در استودیو جدید دیجیتال دامین تبدیل به دو فرد خلاق و پیشگام شده بودیم. ما در مدت یک سال چهار ایده فیلم را پرورش دادیم و از آنها یکی را انتخاب کردیم ، «افسانه تمبو». ما شروع به ساخت آن کردیم و همه چیز به خوبی پیش می رفت. ما شروع به ساخت استودیو کردیم و سعی کردیم مشابه همان استودیویی را بسازیم که در فلوریدا و در دیزنی بود. یک فضای گرم و صمیمی و خانوادگی.

ما دو سالی بود که بر روی این پروژه کار میکردیم که ناگهان در یک جمعه استودیو درهای خود را بست و اعلام ورشکستگی کرد. و آن موقع من واقعا کار خودم را از دست دادم.

بسته شدن استودیو واقعا فاجعه بار بود. من آن را به خاطر دارم. من مطمئن هستم که این اتفاق هم بسیار غم انگیز بود.

آرون بلیز: بله کاملا. فاجعه غم انگیزی بود. من همه چیز را در آنجا از دست دادم. من یک خانه بزرگ خریده بودم که مجبور شدم آن را بفروشم. در آن موقع من در این فکر بودم که الان چه کاری را انجام دهم. من در این فکر بودم که دوباره به لس انجلس برگردم. من حتی دوباره به دیزنی رفتم و آنها نیز از من خواستند که برگردم. اما من نپذیرفتم و نمیتوانم باور کنم که من این کار را کردم. من تصمیم گرفتم که کار متفاوتی را انجام دهم. من نمیخواستم تا زندگیم دوباره به دست کسانی دیگر باشد و آنها برای زندگی من تصمیم بگیرند.

من آن صبح را به یاد می آورم. من در بالکن خانه نشسته بودم و قهوه میخوردم و با خودم در این اندیشه بودم که چه کاری را انجام دهم. من متوجه شدم که خیل کثیری از جوانان میخواهند تا به این حرفه بیایند. من ۲۷ سال تجربه حرفه ای داشتم و ممکن است با اشتراک گذاشتن آن، به آنها این کمک را بکنم که در این حرفه موفق تر باشند و از این طریق هم بتوانم امرار معاش کنم و زندگی خودم را بچرخانم.

«نیک برچ» (همکار آرون در هنر آرون بلیز) کسی بود که من به ملاقات او رفتم و از تصمیم خودم برای راه اندازی یک وب سایت به او گفتم که قرار است در این وب سایت من تجربیات خودم را به عنوان یک آرتیست و انیماتور به اشتراک بگذارم. حدودا این اتفاق سه سال پیش بود و رفته رفته بزرگ شد و شروع به گسترده شدن کرد. ایده من بر این اساس بود که تجربیات خودم را به اشتراک بگذارم، زندگی خودم را تامین کنم و اینکه همه بتوانند از پس هزینه آموزش های انیمیشن بر بیایند.

شما  به این نقطه رسیدید که این کار جذاب تر از شرکت در پروژه های استودیو های بزرگ می باشد.

آرون بلیز: دقیقا. من در میانه یک بحران بودم. همه چیز ناگهانی بود. من با این واقعیت روبرو شدم که دوباره باید از نو شروع کنم. من نمیخواهم این جور وانمود کنم که در دیزنی برای من اتفاق خوبی بوجود نمی آمد و پیش رفت خاصی در آنجا نمیکردم. دیزنی یکی از بخش های مهم، جذاب و تاثیر گذار زندگی من بود. و من تا ابد سپاسگزار آن خواهم بود. اما این خوب است که شما یک گام فراتر بگذارید و روی پای خود بایستید. من چیز متفاوتی میخواستم. بحرانی که ممکن است در میانه زندگی برای هر شخصی به وجود بیاید، شما به این فکر فرو میروید که میخواهید چیز جدید و متفاوتی را در این دنیا بوجود بیاورید.

من مدتی را در دانشکده ها به تدریس مشغول بودم و از هزینه های آن با خبر هستم که واقعا سرسام آور است. و الان این امکان را دارم تا به افرادی که نمیتوانند از پس این هزینه ها بر بیایند کمک کنم و همزمان زندگی خودم را نیز بگذرانم. این کاریست که ما اینجا انجام می دهیم.

در حال حاضر ویدیوهای آموزشی بسیاری وجو دارد که هم به صورت عمومی و هم به صورت خصوصی در اختیار دیگران قرار دارد. هزینه های آن ها معمولا قابل توجه است. درباره نوع آموزشتان و نحوه شرکت در در این دوره ها توضیح دهید.

آرون بلیز: ما تصمیم گرفت که این صنعت و یا تجارت را گسترش دهیم. ما مصمم بودیم که این کار را ادامه دهیم و یک برنامه منظم برای آن داشته باشیم. ما می دانیم که شبکه های اجتماعی نقش حیاتی در این زمینه دارند. من میخواستم از تجربیات خودم در این زمینه استفاده کنم  و چیزهایی را که در این مدت آموختم را به اشتراک بگذارم و برای من توجه به برنامه کلاس های دیگر و نحوه ساختار آموزشی دانشکده ها اهمیتی نداشت.

من سالها با «گلین کین» کار کردم. وقتی من داخل این کار شدم او مشاور من بود. او خودش شخصا به من آموخت که چگونه انیمیت کنم و به من این شانس را داد تا این کار را انجام دهم. این کار به من کمک کرد که به آموزش نزدیک بشوم. چه چیزی دانشجوها به آن نیاز دارند؟ چه فکرهایی هر روز به ذهنم خطور می کند؟ این ها چیزهایی بودند که باعث شد تا من به تدریس روی بیاورم.

ما همچنین تصمیم گرفتیم تا هزینه این آموزش ها در سراسر دنیا طوری باشد که کسی با مشکل روبرو نشود و بتواند از پس این هزینه ها به راحتی دربیاید، به عنوان مثال حتی در کشور فقیری مثل هند هم بتوانند بدون مشکل از آموزش ها استفاده کنند. مردم شکایت میکنند که هزینه ی دوره های شما بسیار کم است و ما این کار را کردیم تا همه بتوانند در این دوره ها شرکت کنند. و اگر کیفیت کار بالا باشد همه جذب آن می شوند.

و در حال حاضر ما صدها هزار طرفدار و فالوور در شبکه های اجتماعی داریم. چیزی که آنها به آن دسترسی پیدا میکنند یک مجموعه ویدیویی معادل با چیزی است که پرداخت کرده اند و می توانند بارها و بارها آن را مشاهده کنند و سوالات متعددی را در زمینه های مختلف مطرح کنند.

ما بازخورد بسیار عالی را از تمام نقاط دنیا داشتیم، از کسانی که به دلیل مشکل مالی توانایی حضور در دانشکده ها را نداشتند، آن ها ویدیو های ما را مشاهده کردند و از این طریق آموزش دیدند و درس ها را فرا گرفتند.

اگر من یک دانشجو باشم، چگونه میتوانم به این منابع دسترسی پیدا کنم؟ آیا همه آن ها فقط درس هایی هستند که طبق یک برنامه ریزی خاص قابل دسترسی میشوند؟ شما آنها را به چه صورت به فروش میرسانید، به صورت تکی، گروهی و یا به صورت اشتراک شدن در سایت؟

آرون بلیز: این کار بسیار ساده است. دوره های انیمیشن ما به صورت یک سری ۱۲ تایی ویدیویی اصول اصلی انیمیشن درست شده است. این قسمت ها همه ی کارهایی که من به عنوان یک انیماتور انجام می دهم را پوشش می دهد. دانشجوها در هر جا که باشند با خرید آن ها می توانند آن ها را دانلود کنند و یا آن ها را تماشا کنند. این پکیج ها همچنین شامل چیزهای مختلفی همچون پی دی اف ها و طراحی های خود من نیز می باشد.

برخی دوره ها کوتاه و حدود یک ساعت می باشند – چطور ابرها را نقاشی می کنم و چطور آنها را رنگ می کنم. برخی از آنها حدود ۲۶ ساعت و یا بیشتر هستند. و تنها ۷۵ دلار.ساخت یک دوره حدودا در ۳ ماه فشرده انجام میشود. و ما همچنین بازبینی خوبی بر روی این دوره ها داریم.

آیا این یکی از وظایف و رسالت های یک معلم و یا یک استاد است که کسانی که واقعا در این زمینه استعداد ندارند را مطلع کند و به آن ها بگوید که می توانند در زمینه های دیگر مشغول به کار شوند و خط خود را تغییر دهند؟

آرون بلیز: کار سختی است. خیلی از افراد به سراغ ما می آیند که می خواهند یک انیماتور در دیزنی شوند و یا یک طراح کاراکتر در پیکسار ، ولی واقعیت این است که اگر آن ها برای تامین زندگی خود به کاری مثل لوله کشی روی بیاورند موفق تر خواهند بود. این مسئولیت در دانشگاه که هر فرد در سال حدود ۴۰ هزار دلار هزینه می کند بسیار سخت تر است. این دانشجو ها می توانند این هزینه را صرف آموختن و یا سرمایه گذاری در کار دیگری کنند. این مزیت بزرگ دیگر شیوه ما است که با پرداخت ۵۰ و یا ۷۵ دلار که هزینه قابل توجهی نیست، آن ها در میابند که آیا برای این حرفه مناسب هستند یا خیر.

دانشجو های شما با چه امیدی در دوره های شما شرکت می کنند؟

مهم نیست که من چه چیز را آموزش می دهم. در درجه اول من تلاش می کنم که اسرار چیزها را برای آن ها بگویم. من سعی می کنم تا آن ها را تجزیه و تحلیل کنم و به آن ها بفهمانم که پروسه راحت و ساده ای پشت این کار ها است. و در واقع هم در تصویرسازی و هم در انیمیشن تلاش بر این است که به آن ها آموزش دهیم که چگونه ببینند. من از مبتدی شروع می کنیم و پس از ۴، ۵ و یا ۶ مرحله شما یک قسمت کار را تمام می کنید.

نتایج برای افراد مختلف متفاوت است، اما من معتقدم که هر فردی توانایی یاد گرفتن طراحی، نقاشی و حتی انیمیت را دارد. این مربوط به نحوه یادگیری است و اینکه شما باید باورهای قبلی را فراموش کنید و پس از آن تفاوت را خواهید دید. شما اطلاعات را دریافت خواهید کرد و و از دستتان برای عملی کردن آن استفاده می کنید. من این مثال را همواره استفاده می کنم( من از توضیح دادن متنفرم، من دوست دارم آن را به تصویر بکشم.)

به نظر شما به عنوان یک انیماتور و آرتیست پیدایش ۳ بعدی در انیمیشن و تغییر شیوه انیمیشن از ۲ بعدی به ۳ بعدی چگونه است و شیوه تدریس آن چه تغییراتی پیدا کرده است؟

آرون بلیز: از طرفی، همه چیز تغییر کرده است. از طرف دیگر هیچ چیز عوض نشده است. قطعا در تغییر شیوه ۲ بعدی به ۳ بعدی همه چیز متفاوت تر از گذشته شده است. ۱۰ سال پیش که من کار با فوتوشاپ را شروع کردم. توانایی های فوتوشاپ در دنیای دیجیتال بی انتها بود. شما همه کاری را با آن می توانستید انجام دهید. و فقط تنها محدودیت شما به ذهن شما مربوط میشد. الان چیزی که عوض نشده است همین ذهن است. اصلی ترین هنر، طراحی است، هیچ کدام از آن ها تغییر نکرده اند. ابزار تغییر کرده اند اما ذهن انسان نه. ورودی همچنان ارگانیک است و از ذهن و دستان من هستند. فیلم های گرافیکی از صفحه کلید کامپیوتر شروع نمیشوند – آنها از یک ایده در ذهن یک نفر شروع میشوند و بوسیله قلم و نقاشی و یا یک استایلوس تبدیل یه یک طرح می شوند.

گاهی اوقات خسته کننده است. ما همچنان از سینتیک برای طراحی استفاده می کنیم. پروسه کاری من تغییری نکرده است و فقط به صورت دیجیتال درآمده است. وقتی کسی کار تمام شده من را تماشا میکند میگوید «آیا این را با پاستل کشیده ای؟» و من پاسخ می گویم که خیر این یک کار دیجیتالی است. و آن ها بسیار شگفت زده می شوند. این درک غلطی از کار با کامپیوتر است که ما تنها چند دکمه را میزنمیم و دستگاه مابقی کار را انجام می دهد.

برنامه آموزشی بعدی شما چیست؟ انتظار دارید تا کجا پیش بروید؟

من دوست دارم که وب سایت ما در ۵ سال آینده تبدیل به یکی از وب سایت های اصلی در زمینه آموزش شود. ما چیزهایی دیگری برای آموزش خواهیم داشت، مثل کشیدن استوری برد و ویرایش. من همچنان دوست دارم تا یک فیلم بسازم حتی اگر این فیلم کوتاه باشد.

ما همچنان به  دنبال این هستیم که دوره های بیشتری را داشته باشیم  و برنامه های خود را تا جایی که ممکن است گسترش دهیم.

منبع: AWN