اخبارانیمیشن ایران

انیمیشن دنیای پرسودی که از آن غافلیم

26Kviews
۳٫۷
(۲۷)

علیرضا گلپایگانیاز کودکی به انیمیشن علاقه داشت ، هنگامی که به آن کارتون می گفت . به قول خودش وقتی نوجوان بود نخستین انیمیشن خود را ساخت و با اصرار دست مادرش را که در آشپزخانه بود گرفت تا آن را ببیند . ( نقاشی و طراحی در خیلی از مقاطع زندگی جان من را نجات داد و با دوستان خوبی آشنایم کرد ) .

سید علیرضا گلپایگانی در سال ۱۳۳۹ در اهواز به دنیا آمد. با آن که در رشته تجربی درس خوانده بود اما به خاطر انیمیشن وارد دانشگاه هنر شد. در آن سالها همچون امروز لیسانس انیمیشن وجود نداشت و او مجبور شد کارگردانی سینما را در سال ۱۳۶۳ در دانشگاه هنر آغاز کند.اما دست از علاقه اش برنداشت، پایان نامه اش یک فیلم انیمیشن بود که استادانش را راضی نکرد و نمره ۵/۱۶ نصیبش شد. آنها در پاسخ به او گفتند: ما به تو انیمیشن یاد ندادیم که از تو انیمیشن بخواهیم .

در سال ۱۳۷۱ جزو نخستین ورودی های کارشناسی ارشد انیمشن پس از انقلاب فرهنگی بود که وارد دانشگاه هنر شد و پس از فارغ التحصیلی برای راه اندازی دوره کارشناسی ارشد انیمیشن به دانشگاه تربیت مدرس رفت و چهار سال در این دانشگاه ماند. در حال حاضر هم دانشجوی دکترای پژوهش هنر در دانشگاه اصفهان است و روی انیمیشن ملی کار می کند.

اما گلپایگانی به غیر از داشتن تحصیلات آکادمیک در انیمیشن، در این هنر – صنعت فعال است. او این روزها یک شرکت انیمیشن دارد و کارهای خوبی مانند پهلوانان ،  شجاعان ،  آقای مهربان ، از محصولات او و همکارانش است .

با این هنرمند گفت وگویی درباره حال و هوای انیمیشن در ایران داشتیم که در ادامه می آید :

شما سالها مدیر گروه انیمیشن در دانشگاه هنر بودید ، از آن دوران می گویید؟

من چهار سال عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس بودم و بعد از آن در سال ۱۳۷۸ به دانشگاه هنر برگشتم. چیزی حدود ۱۲ سال هم مدیر گروه انیمیشن این دانشگاه بودم . در این مدت فکر می کنم مدیریت متفاوتی داشتم چنانچه نخستین نشریه دانشگاهی انیمیشن در دوران من راه اندازی شد و همچنین در این مدت از انیماتورهای تجربی که لزوما تحصیلات آکادمیک نداشتند برای تدریس کمک گرفتم. هر چند که مورد مخالفت سیستم دانشگاهی بود اما انیمیشن هم مانند همه هنرهای دیگر بیشتر تجربی است و دانشگاه هنر یکی از بهترین دانشگاه ها برای این رشته است چرا که در حال حاضر بیش از ۳۰ یا ۴۰ درصد جوایز انیمیشن های جشنواره های تخصصی محصول دانشجویان یا فارغ التحصیلان دانشگاه ماست.

خودتان هم جزو دانشجويان فعال در حوزه انيميشن بوديد. از آن كارگاه انيميشني كه در دانشگاه هنر تأسيس كرديد، بگوييد.

من در اوایل دهه شصت رفتم كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان و خوب موقعیتی به من داده نشد و تحویلم نگرفتن.حتي توانایی من را در زمینه انیمیشن مورد آزمایش قرار ندادند و من تصميم گرفتم خودم كاري بكنم . در آن زمان كسي به كسي چيزي ياد نمي داد. ضمن آن كه هركسي كه چيزي بلد بود لزوما نمي توانست دانسته هايش را آموزش هم بدهد. سال ۱۳۶۴ بود كه به اتفاق همسرم خانم افسانه سليماني كه هر دو دانشجو بوديم،‌ كارگاه آزاد انيميشن را در دانشکده سینمای دانشگاه هنر راه اندازي كرديم و چون ما زن و شوهر بوديم اين اجازه داده شد كه دختران و پسران دانشجو در آن كارگاه فعاليت كنند. افراد زيادي در آن كارگاه فعاليت مي كردند مثل خانم گيتي خامنه اي كه زبان آلماني مي خواند ولي تغيير رشته داد به سينما و حتي در بخش هايي از پايان نامه اش هم از انيميشن استفاده كرد. آقاي كيارستمي وقتي جلسه دفاع خانم خامنه ای تمام شد،‌گفتند كه بايد اسامي كساني كه انيمیشن كار ایشان را انجام داده اند را ياداشت كند چرا كه اين افراد در آينده آدم هاي مشهوری در اين حوزه خواهند شد. به هرحال در زمان ما ۶ يا ۷ فيلم انيميشن ساخته شد. ولي كار خيلي سخت بود. كامپيوتري در كار نبود و ما مثل نسل قبلي بايد براي ديدن تست ها نگاتيوها را در داروي ظهور عكاسي مي گذاشتيم. كتابي براي آموزش نبود و هرچه بود خود جوشي و خودآموزي دانشجوياني بود كه در اين كارگاه فعاليت مي كردند.

ولي اهميت كارگاه آزاد انيميشن آن قدر بود كه عباس كيارستمي آن را مي شناخت.

بله.سال ۱۳۶۸ عباس كيارستمي مأمور شد تا براي بخش جنبي جشنواره انيميشن كه يكي از معتبرترين جشنواره هاي انيميشن دنياست، انيميشن ايران را معرفي كند. در آن دوران فقط دو مركز انيميشن كار مي كردند كه يكي كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان بود و ديگري كارگاه ما. كاتالوگش را نيز آقاي نورالدين زرين كلك طراحي كردند و اين اتفاق براي ما خيلي خوشايند بود. به هر حال به نظر من كارگاه آزاد انيميشن جزئي از تاريخ انيميشن در ايران است در حالي كه در كتاب هاي انيميشن به آن بي توجهي شده است.هر اتفاقي كه مي افتد بخشي از جرياني است كه در آن رشته رخ مي دهد و بايد ثبت شود.

از كساني كه در آن كارگاه بودند، آیا‌ كسي هنوز هم انيميشن را دنبال مي كند؟

خيلي ها از ايران رفتند مثل آقاي مظفر شيدايي كه در كانادا همچنان انيميشن كار مي كند. آقاي ايزدخواه كه در اسپانيا هستند. اما آقاي مهرداد شيخان همچنان در حوزه انيميشن فعال هستند و كسي مثل آقاي پورديلمي هم كه يكي از بهترين فيلم هاي آوانگارد و تجربي به معناي نوآوري را در كارگاه انيميشن ساختند الان طراح و دكوراتور هستند.

مطالعه کنید:  مجموعه انیمیشن «۱۴ معصوم» تولید شد

شما نخستين فيلم هايي كه ساختيد چه بودند؟

فیلم کوتاه هشت میلیمتری بود با تکنیک پیکسلیشن ( متحرکسازی آدمها ) با نام ” مرد و گل ”  که بدون صدا در جشنواره سینمای کوتاه سال ۶۲ پخش شد و فیلم بعدی من ” مردي با دوربين فيلمبرداري ” بود كه يك كار ۱۶ ميلي متري روي كاغذ بود اما هم نام يكي از فيلم هاي خارجي بود و همه فكر كردند من از آن فيلم كپي برداري كرده ام در حالي كه اصلا اين طور نبود و من آن فيلم را نديده بودم البته بعدها كه تاريخ سينما خواندم با آن فيلم آشنا شدم ولي در آن زمان نمي دانستم و چون داستان فيلمم درباره مردي بود كه يك دوربين فيلمبرداري داشت اين اسم را برايش انتخاب كردم. بعد از آن نیز فيلم هاي ” لطفا دست نزنيد ” و …

كار عروسكي نكرديد؟

سید علیرضا گلپایگانیعروسك در آن زمان خيلي گران بود هر عروسك ۱۰ هزار تومان بود در حالي كه حقوق من ماهي ۲۰۰۰ تومان بود. يادم مياد در سال ۱۳۶۶ براي اين كه بتوانيم سه تا عروسك بخريم يك كنسرت دانشجويي سه تار توسط دانشجوها برگزار كرديم كه استاد ذوالفنون هم آمدند تا كار ما را ببينند. دهه ۶۰ دوران سختي بود. قضيه بين مرگ و زندگي بود نه بحث داشتن و نداشتن.

اولين كار ۳۵ میلیمتری که انجام دادم در واقع تيترا‍ژ یک فیلم سینمایی بود كه همزمان تهران موشكباران بود. هر وقت موشك مي زدند ما از پنجره نگاه مي كرديم ببينيم نزديك خانه ما خورد يا نه. اگر نزديك خانه ما بود كار را رها مي كرديم تا به زن و بچه مان سر بزنيم وگرنه ادامه مي داديم در آن زمان كه مثل امروز وسايل ارتباطي مثل تلفن همراه نبود. كار كردن در آن دوران مثل يك زندگي سورئاليستي بود.بيرون آدم ها كشته مي شدند و ما داشتيم كار هنري مي كرديم. من دوران مرگ و تولد دوباره  انيميشن ایران را ديدم و بايد بگويم كه الان شرايط تولید  انيميشن خيلي بهتر از گذشته است..هرچند خيلي ها ناراضي هستند و اين بد نیست  این بیشتر به خاطر بالارفتن سطح انتظارات است.

پس به نظرتان انیمیشن ایران در  جایگاه خوبی قرار دارد؟

بله. حداقل در منطقه که همین طور است. همچنین ما در ایران استعدادهای زیادی داریم که باید پرورش داده شوند و امکانات در اختیارشان قرار گیرد. برای نمونه آقای رسول آزادانی یکی از لی اوت من های کمپانی والت دیزنی است کسی که در ساخت فیلم علاء الدین همکاری داشت و از سوی این کمپانی مأمور شده بود تا به کشورهای ایران، اردن و عراق سفر کند تا تصاویر زمینه این انیمیشن کاملا حال و هوای شرقی داشته باشند. همان طور که می دانید کمپانی دیزنی بزرگ ترین کمپانی انیمیشن در دنیاست و دستمزد لی اوت من در آن از دستمزد کارگردان هم بالاتر است.

با توجه به تجربه ای که در کارگاه انیمیشن داشتید، چه طور وارد بازار کار شدید؟

هم زمان با دوران تحصيلم وارد کار تبلیغات هم شدم. تا سال ۱۳۶۸ هیچ تبلیغاتی در تلویزیون و سینما وجود نداشت و شاید من و دوستانم جزء نخستین کسانی بودیم که تبلیغات انیمیشن را بعد از مجاز شدن با كامپيوتر را در سالهاي ۶۹ و ۷۰ شروع كردیم . ما بايد خودمان بازاريابي مي كرديم، ‌قرارداد مي آورديم و از پولي كه مي آمد دستمزد ما را مي دادند و ما هم از آنجا كه بنيه مالي نداشتيم تا كامپيوتر بخريم چون برای اجرای این تیزرهای تبلیغاتی نیاز به متخصص کامپیوتر بود و باید كار گروهي انجام میگرفت ، نمي توانستيم خودمان به تنها از عهده اجرای آن بربیاییم . در حقيقت تبليغات بود كه انيمشين ايران را با تجهيزات مدرن آشنا كرد. اما كار با كامپيوتر در آن روزها خيلي سخت بود.

كامپيوترهاي آن دوران خروجي گرافيك نداشت و هيچ كس از كامپيوتر چيزي نمي دانست و ما از طريق Help ‌ و  Manual  هايي كه وجود داشت ياد مي گرفتيم. يك كارت گرافیک برا گرفتن خروجي از کامپیوتر از فرانسه خريده بوديم و روزي يك ساعت تلفنی با فرانسه حرف مي زديم كه چه طور آن را نصب كنيم يا مثلا هر يك مگ رم ۱۷ هزار تومان بود. بعضي از نرم افزارها فقط به اندازه يك ديسكت يعني يك مگ اطلاعات داشتند. ما هم مثل خيلي از هنرمندان ديگر كه در بعدازظهر و شب بهتر می توانند كار كنند،‌ تا ساعت ۳ و ۴ صبح كار مي كرديم و خانواده هایمان سر و صدایشان در می آمد که این دیگر چه جور کاری است که شما دارید. يادم مي آيد روزی همسرم زنگ زد و گفت كه بچه شيرخشك ندارد و من پولي نداشتم تا شيرخشك بخرم ، مثل صحنه هاي دراماتيك مي ماند . هيچ وقت يادم نمي رود که يك بار ساعت حدود ۴ صبح بود كه از شركت در خيابان فاطمي بيرون آمدم.باران مي آمد و من پول نداشتم كه سوار تاكسي شوم و پياده تا خانه رفتم.اما حالا ماشين و خانه ام را خريده ام و يك شركت دارم كه هرچند اجاره ای است اما من را تا حد زيادي به خواسته هايم رسانده.هرچند نمي گويم كه انيميشن مرا پولدار كرد اما راهي بود براي زندگي كردن من و من به غير از آن هيچ راه ديگري را دوست نداشتم انتخاب کنم .

مطالعه کنید:  انصراف «فهرست مقدس» از هجدهمین جشن خانه سینما

از تجربه تان در تبليغات بگوييد.

در عرصه تبليغات اتفاقات و تجربيات خوبي براي من افتاد. من چيزهاي جديدي در اين حوزه ياد گرفتم. در سال هاي اوليه ورود تبليغات به تلويزيون در بعد از انقلاب، كتابچه قطوري وجود داشت كه محدوديت هاي تبليغات را نشان مي داد. اين كه حضور زنان و بچه ها در تبليغات چگونه باشد و يا اين كه اجازه پخش چه وسايلی در تبليغات مجاز است. به همين دليل بود كه تبليغات به سوي انيميشن گرايش پيدا كرد. همين طور انيميشن به خاطر مجازي بودن و فانتزي بودنش جذاب تر بود و زودتر به پول مي رسيد.

من مدتی هم مشاور تبلیغاتی یک مؤسسه معتبر اقتصادی بودم. در حقیقت آقای ابراهیم حقیقی سرپرست بخش تبلیغات و من مجری بخش فیلمهای تبلیغاتی آن شرکت بودم و در آن جا با مدل جدیدی از تبلیغات آشنا شدیم و آن این بودکه از نزدیک با تأثیر تبلیغات در میزان فروش آشنا شدیم و دریافتیم تلویزیون به دلیل فراگیر بودن چه تأثیری بر مردم دارد. حالا من به خوبی می دانم برای این که یک کار فروش خوبی داشته باشد باید تبلیغات خوبی داشته باشد. برای نمونه در انیمیشن، هزینه ساخت ” کونگ فو پاندا ” ۳۲۰ میلیون دلار و هزینه تبلیغات آن ۲۰۰ میلیون دلار بود که حدود یک میلیارد دلار هم فروش کرد. اما کار من تهیه کنندگی و کارگردانی است و تجارت نیست و این کار را افراد متخصص باید انجام دهند و برای تبلیغات هم به روابط و اعتمادسازی نیاز است. به نظر من انیمیشن یک کالای صنعت – هنر سودآور است که تمام دنیا می توانند از آن استفاده کنند.

به نظر شما بزرگ ترين مشكل امروز انيميشن ايران چيست؟

به نظر من بزرگ ترين معضل انيميشن ايران نفت است. پول نفت باعث مي شود كه در كشور احساس نياز براي درآمدزايی نشود. كارفرما از ما سود نمي خواهد. حتي نمي خواهد كه كار مخاطب بيشتري داشته باشد. فيلم هايي كه از تلويزيون ايران پخش مي شوند به خيلي از كشورهايي كه خواهان آن هستند هديه مي شود. دولتي بودن انيمشين ايران بزرگ ترين معضل آن است. اگر شبکه های تلویزیونی مستقل وجود داشت و ما مالک اثر بودیم برایش بازاریابی می کردیم و میتوانستیم حداقل به کشورهای همسایه مثل ترکیه، عربستان، قطر و کشورهای حاشیه خلیج فارس و حتی کشورهای اروپای شرقی کارهایمان را بفروشیم.

چنانچه در حال حاضر بزرگ ترین تولیدکننده انیمیشن در سطح منطقه، ایران است هرچند که امارات به تازگی کارهایی را شروع کرده و ترکیه نیز انیماتورهای ایرانی را برای ساخت انیمیشن های خودش استخدام می کند. انیمیشن، دنیای پر سودی دارد به طوری که ژاپن بیش از درآمد نفت ایران از فروش انیمیشن درآمد دارد. من معتقد هستم کار هنری که سودآور نباشد پایدار نمی ماند.

توليدات انيميشن در سازمان صدا و سيما را چه طور شروع کردید؟

سازمان صدا و سیما جریان مستقلی است که قوانینش هم مربوط به خودش است. اوايل دهه ۷۰ من و همسرم به واحد انيميشن گروه كودك و نوجوان در شبكه يك رفتيم. اما بعد از مدتي كارمندان آن جا احساس کردند ما مزاحم توليداتشان هستیم، طبیعی بود که عذر ما را بخواهند. بعدها فهميديم كه من و همسرم دو نفري ماهانه ۵ دقيقه انيميشن توليد مي كرديم در حالي كه كارمندان آن جا سالانه نیز از این زمان کمتر تولید داشتند. البته شاید حق داشتند چون می گفتند هيچ پول اضافه تری براي توليد بيشتر به آنان تعلق نمي گرفت.

درباره انیمشن ملی که موضوع پایان نامه شما در مقطع دکتراست، ممکن است بیشتر توضیح دهید؟

به نظر من انیمیشنِ ملی انیمیشنی است که صادر شود درست مانند فرش. فرش هم یک هنرملی است اما از آنجا که صادر شده مردم جهان آن را می شناسند. در حقیقت با فرهنگ، هنر و هویت ما ایرانی ها از طریق فرشمان آشنا هستند .هرچند زبان انیمیشن وارداتی است اما هنرمندان ما می توانند مانند سینمایمان آن را بومی و اندیشه، فرهنگ و هویت شرقی را در آن جاری کنند.

انیمیشن در ایران عمر کوتاهی دارد درست است؟

حضور انیمیشن در ایران به بیش از ۵۰ سال پیش باز می گردد، زنده یاد اسفندیار احمدیه را شاید بتوانیم پدربزرگ انیمیشن ایران بنامیم وقتی که استاد زرین کلک را پدر انیمیشن می نامیم. زمانی که در دانشگاه تربیت مدرس بودم به اصرار من یکی از پایان نامه ها درباره استاد احمدیه بود. زنده یاد احمدیه مانند خیلی از هنرمندان دیگر خودآموز بود و به سبک کلاسیک کار می کرد. او از روی فیلم هایی که می دید، طراحی می کرد. در آن زمان نه مدرسی برای انیمیشن بود و نه کسی درباره آن چیزی می دانست، بنابراین تقلید تنها راه بود. هرچند در آموزش هنر تقلید یکی از ویژگی های یادگیری است و اصلا به معنای کپی کردن نیست. در همه رشته های هنری همچون موسیقی، آواز ، مجسمه سازی هم همین طور است. برخلاف دانشجویان امروز که دوست ندارند از کار استادانشان تقلید کنند اما باید بدانند که تقلید در ابتدای یادگیری هنر لازم است و وقتی از کاری لذت بردی و آن را درک کردی می توانی در آن رشد کنی. بنابراین می توان گفت که انیمیشن ایران حدود نیم قرن عمر دارد و در این مدت رشد خوبی داشته است.

مطالعه کنید:  شخصیتهای كارتونی دیجیتال میشود

نظرتان درباره جشنواره های پویانمایی چیست؟

جشنواره ها فرصت بزرگ و ارزشمندی است برای گردهمایی و آشنا شدن با کار یکدیگر. اما اگر بخواهیم فضای موجود انیمیشن ایران را بررسی کنیم باید بگویم که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مرکز مناسبی برای برگزاری جشنواره پویانمایی نیست چرا که ۹۰ درصد فیلم هایی که در آن شرکت می کنند برای بزرگسالان است. به نظرم بهتر بود مؤسسه ای مثل جشنواره فیلم فجر این جشنواره را برگزار می کرد.

به نظر شما انیمیشن باید چطور باشد تا مخاطب را جذب کند؟

به نظر من ۸۵ درصد انیمیشن باید سرگرمی باشد و ۱۵ درصدش پیام. در حالی که در حال حاضر این چیزی که اجرا می شود برعکس است. برای همین است که انیمیشن های ایران کُند هستند و مدام در حال حرف زدن. باید دانست که سرگرمی فقط تفنن نیست. آموزش می تواند همراه با سرگرمی باشد تا بچه ها را جذب کند. برای نمونه شما وقتی فیلم بسیار جذاب ” باور نکردنی ها ” را می بینید اصلا نمی توانید حدس بزنید که این یک فیلم مذهبی و اخلاق گرا است که درباره خانواده و صفات خوب و بد انسان همچون حسادت صحبت می کند و یا آیه های انجیل در قالب کلام شخصیت ها بیان می شود.

یکی از کارهایی که شما در انیمشین هایتان کرده اید، معرفی قهرمانان ملی همچون پوریای ولی است که می تواند به کودکان و نوجوانان ما در شناخت تاریخ و هویتشان کمک کند.

بله برای نمونه مجموعه ” پهلوانان ” که درباره پوریای ولی است . ما فقط یک داستان از پوریای ولی می دانستیم ولی آقای زرین ابادی نویسنده و کارگردان این مجموعه به اتفاق همکارانشان برای این  مجموعه ۵۲ داستان مختلف نوشته اند . ما با این کار خواستیم یکی از قهرمانان ایرانی را به کودکان و نوجوانانمان معرفی کنیم. اگر تبلیغات همراه این کار می شد مثلا تی شرت ها، عروسک ها و لیوان های پوریای ولی ساخته می شد بی شک این قهرمان بین جوانان کاملا شناخته می شد. در حال حاضر هم فصل سوم ” پهلوانان ” در حال تولید است. ” پهلوانان ” کار سختی بود. چون من در دانشگاه تدریس می کردم دلم می خواست همه استانداردهای انیمیشن در این مجموعه رعایت شود به همین دلیل اصلا به سود توجه ای نکردیم چون قیمت کار ما با یک کار دیگر که بی کیفیت تر بود یکی بود و هیچ ارزیابی و درجه بندی برای قیمت کارها وجود نداشت. همچنین بعد از این مجموعه، مجموعه ” شجاعان ” را ساختیم که درباره قهرمانان هوانیروز بود. برای ساخت این مجموعه همه خاطرات قهرمانان و شهدای هوانیروز را خواندیم. ادامه این مجموعه هم در حال ساخت است.

درباره انیمیشن ” آقای مهربان ” نیز توضیح می دهید؟

همزمان با کار ” شجاعان ” فیلمنامه ای به ما پیشنهاد شد که درباره داستان ضامن آهو بود ولی این بار دوربین از زاویه دید بچه آهو داستان را روایت می کرد و از آن جایی که من همیشه دوست دارم که روزی تولیدات انیمیشن هم روی پرده سینماها اکران شود و یا به صورت سی دی فروخته شود، قبول کردم که خودمان را محک بزنیم که بدانیم آیا توانایی ساخت چنین کارهایی را داریم یا نه. ساخت این انیمیشن ۱۸ ماه طول کشید و نتیجه کار خیلی خوب شد. در جشنواره کودک امسال جایزه ویژه هیات داوران را گرفت و از آن مهمتر بچه هایی که برای دیدن آن آمده بودند ۷۸ دقیقه سرجایشان نشستند و فیلم راتماشا کردند و این برایم خیلی ارزش بیشتری داشت. در همچنین این کار امسال در جشنواره فیلم انیمیشن رضوی در گرگان جایزه بهترین فیلم را هم گرفت .

و حرف آخر؟

به عقیده من تولید فیلم های اکران و یا تولید فیلم هایی برای پخش در شبکه فیلم خانگی می تواند نقش مؤثری در رشد انیمیشن هنری و انبوه داشته باشد. همچنین تلویزیون باید تولیدات انیمیشن را درجه بندی کند. فیلم های فستیوالی و تلویزیونی نباید با هم مقایسه شوند. انیمشین در هر شکلی باید سرگرم کننده باشد. سیاست ها باید به گونه ای باشد که با کمک های مالی دولت، شرکت های خصوصی بتوانند بعد از مدتی به استقلال برسند و تولیدات متفاوتی داشته باشند. همچنین باید مراکز آموزشی قوی در بخش خصوصی تأسیس شود که ساخت انیمیشن را به علاقه مندان یاد بدهد. ما هنوز در مقطع لیسانس رشته انیمیشن نداریم و درمقطع کارشناسی ارشد چطور می توان انتظار داشت که در سه ترم کسی بتواند همه فوت و فن های انیمیشن را یاد بگیرد؟! آن چه دانشجویان در مقطع کارشناسی ارشد از انیمیشن یاد می گیرند هنر انیمیشن است که به تنهایی به ارتقاء صنعت انیمیشن کمک نمی کند. صنعت انیمیشن را شرکت های خصوصی باید توسعه دهند.

 

این مطلب چقدر مفید بود؟

به این پست امتیاز دهید!

متوسط آرا ۳٫۷ / ۵٫ ۲۷

اولین نفری باشید که به این پست رای می دهید!

12 Comments

  1. سلام اقای گلپایگانی من صحبت های شمارو خوندم و از گذشتتون اطلاعاتی کسب کردم
    من دانش اموز رشته ی کامپیوتر هستم من از بچگی نقاشی وطراحی دوست داشتم وتا الان دارم کار میکنم من خیلی دوست دارم وارد انیمیشن سازی بشم ولی خرجش برام خیلی زیاده خیلی دوست دارم خودم یاد بگیرم اما هیچ منبعی ندارم که شروع کنم
    اگه لطف کنید به من کمک کنید ازتون ممنون میشم .

  2. با سلام بنده هم به کار انیمیشن سازی خیلی علاقه دارم به خصوص ساخت کارتن و بازی
    ۲تا بازی هم ساختم و چند انیمیشن کوتاه (بدون برنامه نویسی) با فلش کار کردم
    خیلی دوست دارم وارد این حرفه بشم چون از بچگی بهش علاقه دارم
    اگه میشه لطف کنید راهنمایی کنید که چطور و با چه برنامه ای شروع به کار کنم
    شاد و سربلند باشید

  3. سلام دوباره
    رشته من مهندسی نرم افزار است و هوش مصنوعی رو برای ارشد دوست دارم
    به نظر شما برای ارشد انیمیشن بخونم یا به صورت آزاد یاد بگیرم؟؟!!

  4. سلام جناب آقای گلپایگانی من در ضمینه ی فیلمنامه نویسی انیمیشنی فعالیت دارم چگونه می توانید به من کمک کنید.

  5. سلام. من در هنرستان انیمیشن خوندم و الان پیش دانشگاهی هنر هستم و کنکور دارم .به دلیل اینکه کارشناسی انیمیشن موجود نیست به نظر شما اگر من کارشناسی نمایش عروسکی رو بخونم و بعد ارشدم رو انیمیشن خوبه ؟؟ این رشته به انیمیشن نزدیک هست ؟؟ خیلی دوست داشتم جای شما باشم.موفق باشید

  6. سلام
    من حدود ۱ سال هست که به صورت جدی انیمیشن کار میکنم و مدرک دانشگاهی انیمیشن رو هم دارم و پروژه هایی با صدا و سیما و دادگستری نیز کار کردم البته در بخش دو بعدی
    میخواستم بدونم آیا کشوری از انیمیشن استقبال میکنه که بتونم برای کار در این زمینه وارد کشور دیگه ای بشم؟
    و یا در زمینه کار در حیطه دو بعدی در ایران ممنون میشم کمکم کنین.
    ممنون

  7. با سلام خدمت سرور گرامی جناب آقای گلپایگانی عزیز دوست گرامی بنده مدتیست به موضوع انیمشن در خصوص پروژهای کاری شرکت در فکر بوده و هستم در صورت تمایل بجهت همکاری با مجموعه شما و بنده لطفاَ با ما در تماس باشید ممنونم ۰۹۱۲۲۸۸۱۷۵۷ ۰۲۱۸۸۹۴۷۶۳۶

  8. باسلام.من دانشجوی سال دوم عمران هستم ولی به رشته انیمیشن سازی صددرصد علاقه دارم در حال حاضر به فکر هستم که انیمیشن رو در خارج از ایران دنبال کنم.لطفا به من بگوییدا کدام کشور این رشته رو در مقطع لیسانس پوشش میده؟
    باسپاس

  9. سلام من سعید هستم از برلین المان . من به المان مهاجرت کردم که اینجا بتوانم این رشته را حرفه ی بیاموزم فعلا در حال یادگیری زبان المانی هستم. ممنون میشم اگه ادرس ایمیلی از سید علیرضا گلپایگانی به من بدهید چون واقعا به مشاوره ایشون احتیاج دارم . ممنون میشم بهم کمک کنید.
    منتظر جوابم

  10. سلام علیکم.
    من فارغ التحصیل مهندسی نرم افزار هستم و ده سال است که مدرکم رو گرفتم و در حال حاضر در هنرستان مشغول به تحصیل هستم. من خودم شخصا هیچ تجربه ای در این زمینه ندارم. اما قصد دارم یک شرکت برای تولید انیمیشن با کمک دوستان و فامیل ایجاد کنم اما نمیدانم هزینه اولیه اینکار چقدر است ؟ در ضمن مساله آموزش هم مطرح است . با توجه به اینکه من در کرمانشاه زندگی میکنم . به نظر شما چه کار باید کرد.هدف من فقط و فقط اشتغال زایی برای تنی چند از بچه های فامیل است که همگی لیسانس گرفته و بیکار هستند.

Leave a Response

60 + = 66

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.