پسرکی با قوه تخیل فوق العاده

يک محصول تازه و پولساز در عصر طلايي کارتون ها در هاليوود

در عصری که باید آن را به درستی دوره طلایی هالیوود در زمینه کارتون سازی دانست و شروع آن به حدود ۳۰ سال پیش برمی گردد، به تازگی انیمیشن جدید دیگری به نام «کوبو و دوتار» هم به نمایش درآمده که هر چند بهترین فیلم از این نوع نیست اما خط سیر کلی آثار هالیوود را استمرار بخشیده و با مبنا قرار دادن ژاپن و فرهنگ آن و انتخاب یک قهرمان از درون چنان جامعه ای شاید به طور غیرمستقیم خیال درس دادن به انیمیشن های ژاپنی و سازندگان آن را هم داشته باشد.

کارتون های ژاپنی حداقل ۴ دهه است که با محصولات آمریکایی و سایر کشورها در این زمینه رقابت می کنند و آنجا که بحث های فلسفی و جهان نگری هم به میان می آید، با امثال هایائو میازاکی به وضوح بر نسخه های آمریکایی که فقط سرگرمی صرف را جستجو می کنند، چربش می یابند.

مشکل ویژه لایکا

چهارمین انیمیشن بلند ساخته کمپانی لایکا، کاری مبتنی بر سیستم موسوم به استاپ موشن است که تماشاگران را با رنگ های شاد و بسیط خود به وجد می آورد و یک فانتزی چشمگیر است که نوع استفاده از جلوه های بصری در آن هنرمندانه بوده است.

این فیلم که «کوبو و دوتار» نام دارد و در۹۰ روز اخیر در جمع پرفروش ترین فیلم های آمریکای شمالی و جنوبی و اروپای غربی قرار داشته، بهترین اثر سینمایی ممکن از سوی لایکا پس از ارائه فیلم های «کورالین»، «پارانورمن»، «Box Trolls» به حساب می آید. شاید مشکل اختصاصی و جالب لایکا که مقر اصلی آن در ایالت اوره گون آمریکا است، این باشد که سه فیلم فوق را طوری خوب ساخته که توقعات را در ارتباط با فیلم فعلی اش نیز به شکل دور از انصافی بالا برده است. این توقع هم در زمینه خلق فضایی دوستانه با کاراکترهایی گرم است و هم ایجاد شرایط و فضایی سرشار از نشانه های تکنولوژیک و پیشرفت های فنی، به گونه ای که به فراخور اعتبار این استودیو و شهرت و کیفیت محصولاتش باشد.

در ژاپن کهن

اتفاقات «کوبو و دوتار» در ژاپن کهن روی می دهد و در اولین قسمت های آن می بینیم که شرایط کوبو و نوع زندگی او عادی نیست و چیزهای متفاوتی در او و دوروبر وی حس می شود. کوبو (با صدای آرت پارکین سون با سابقه بازی در سری فیلم های «بازی تاج و تخت») پسرکی با قوه تخیل فوق العاده است که بر روی کوهپایه ای که مشرف بر دریایی خروشان است زندگی می کند. زخم آشکاری زیر چشم او وجود دارد و این محصول خشونت سال ها پیش پدربزرگ کوبو بر روی اوست اما طوری رفتار می کند که انگار این مسئله برای او مهم نیست و او کارهای مهمتری را برای خود قائل است. کوبو در این ارتباط با یک میمون پرتحرک (با صدای سرشار از ماجراجویی چارلیز ترون) و یک سنجاب که استاد در تعریف کردن جوک ها و لطیفه ها است (با صدای متیو مک کاناهی) ائتلاف کرده تا از سرنوشت والدینش مطلع شود و بداند که بر سر آنها چه رفته است و در این راه خاطرات عزیز قدیمی را برای خود زنده کند.

رویارویی اسکلت و هیولا

این فیلم اولین تجربه کارگردانی تراویس نایت است که رییس شرکت لایکا هم به حساب می آید و در چنین فیلمی و براساس موضوع و اتفاقات فیلم او به نحوی از انحا به آکیرا کوروساوا و هایائو میازاکی غول های سینما ژاپن ادای احترام می کند و همین طور به ری هری هاوزن افسانه ای که قریب به ۷۰ سال پیش اولین صحنه جنگ اسکلت های بزرگ را با مخالفان شان براساس ادوات فنی اندک آن زمان برای تماشاگران به شکل جالبی به تصویر کشید. نایت این کار را با رویاروی قرار دادن یک اسکلت بزرگ و هیولایی که بی شباهت به یک مار عظیم نیست، در فیلم «کوبو و دوتار» صورت می دهد. سناریوی فیلم که نوشته مارک هایمز یکی از مدیران سابق دریم وورکز و کریس باتلر کارگردان فیلم «پارانورمن» است، انواع ریسک ها را در بردارد و در این راه اعجاب و حیرت تماشاگران را بارها بر می انگیزد. کنار آن برخی بارقه های طنز ناب را هم در فیلمی که رالف فاینس، برندا واکارو، رونی مارا و جورج تاکه یمی سایر صداپیشه های نامدار آن هستند حس می کنیم. طراحی صحنه فیلم نیز توسط نلسون لوری به شکلی هنرمندانه صورت پذیرفته و سنن و صنایع کهن ژاپن در جای جای فیلم جلوه گری می کنند. این یک کارتون واقعاً آموزشی و درس آموز است که در جریان ماجراجویی های پایان ناپذیر کاراکتر اصلی خود این مسئله را آشکار می سازد که اگر منطق و سلامت جویی جزیی از زندگی آدم ها و به ویژه کودکان نباشد، سرنوشت دنیا بسیار تیره تر از چیزی خواهد شد که اینک می بینیم.

منبع: بانی فیلم به نقل از Hollywood Reporter