شاهزاده روم در قامت بزرگان

رکود این روزهای بازار  از یک سو و مواجهه سرد مردم با فیلم های در حال اکران از سوی دیگر حال چندان خوشی را برای گیشه سینماها باقی نگذاشته است و موج مهاجرت بازیگران به شبکه های خارج از کشور نیز این روند را تشدید کرده است. 
گیشه های کم فروغ ، هزینه بلیط بالا، سیاه نمایی برخی از فیلم ها و …. همه و همه حال چندان خوشی را برای هنرهفتم در کشور ما باقی نگذاشته است اما هنوز کورسوی امیدی نیز وجود دارد که البته این کورسو اتفاقی است که پیش از این هیچ کس آن را باور نمی کرد.        
در ایران اصولا انیمیشن یک ژانر از سینماست و چندان شخصیت متمایزی برای آن تعریف نمی شود و همیشه در  سازمان سینمایی، جای خالی نهادی تخصصی که متولی انیمیشن باشد، حس می شود که این امر ناشی از عدم استقلال قائل شدن برای موضوع انیمیشن است زیرا اولا برخی آن را فقط کودکانه می دانند و در ثانی جایگاهش را فقط در تلویزیون یا با اغماض بسیار در شبکه خانگی تعریف می کنند و در سینما محلی از اعراب برای آن قائل نیستند.      
البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که ناکامی برخی انیمیشن های تولید داخل در ادوار گذشته بر پرده و در گیشه  سازندگان و مخاطبان و متولیان را شاید تا حدودی به این نتیجه رساند که فروش خوب انیمیشن فقط مخصوص امریکا و چند کشور دیگر است.            
اما شاهزاده روم یک هوای تازه بود…یک اتفاق خوب، گروهی جوان دغدغه مند از بخش خصوصی که پله پله رشد کرده بودند با جذب سرمایه گذار خارجی توانستند اثری را خلق کنند که بر لبه تیغ حرکت کرده و در یکی از حساس ترین موضوعات دینی که مربوط به امام عصر(عج) می شود ، کارنامه قابل قبولی را  از خود به یادگار بگذارد.        
شاهزاده روم با فروش هفتگی ۲۲۴ میلیون تومان در هفته آن هم پس از ۶۳ روز فروش و در کنار استقبال کم نظیر از این انیمیشن در عراق ، لبنان و … یک آمار خیرکننده برای انیمیشنی است که نقاط قوت آن بسیار بیشتر از نقطه ضعف هایی از که در نقدها مطرح می شود و وقتی موضوع جالب تر می شود که بدانیم این انیمیشن بعد از ۹ هفته هنوز هم در رده بندی فروش هفتگی با اختلاف زیاد نسبت به آثار بعدی و اختلاف کم نسبت به در مدت معلوم در قامت یک اثر سینمایی به رقابت با بزرگان پرداخته است :

مهرداد رشیدیان