مهارت های داستان نویسی برای انیمیشن (قسمت دوم)

پیدایش شبکه های مختلف تلویزیونی و چالش های پیش روی آن ها

ادامه یک داستان کوتاه از قصه گویی در کارتون های تجاری…

ماجرا تا جایی پیش رفت که افراد می توانستند چیز ها را به حرکت در بیاورند و داستان آن را توسط کارگردان که مسئولیت ساختار صحنه و ریتم را در اختیار دارد، تا هر اندازه که بخواهند طولانی کنند. والت دیزنی وارد عرصه شد و توانست مردمی که تا آن زمان انیمیشن های بی سر و ته ۷ دقیقه ای را تماشا می کردند به تماشای یک داستان ۷۰ دقیقه ای جذاب بنشاند. برخی دیگر نیز این شیوه را امتحان کردند اما به این سادگی ها که به نظر می رسد نبود. در آن زمان که دیزنی در مسیر خودش بسیار موفق بود و در کانون توجه داشت، استودیو های دیگر نیز در تلاش به این موفقیت بودند ولی نتوانستند به آن چه که انتظار داشتند، برسند.

کمپانی برادران وانر و MGM (مترو گلدوین مایر) انیمیشن های کوتاه (تام و جری) و (باگز و دفی) را به صورت صامت تولید می کردند، آن ها نیز تلاش خود را برای تولید انیمیشن های بلند انجام دادند.

در اینجا می توانید نمونه ای از انیشمینی که توسط (تکس اوری) کارگردانی شده است را مشاهده کنید:

چطور ممکن است شما یک داستان انیمیشن را به وسیله ماشین تحریر بنویسید؟ شما نمی توانید این کار را انجام دهید. شما بایستی آن را به تصویر بکشید. نمایش نامه باید به صورت تصویری نشان داده شود. انیمیشن باید ساخته شود و بعد از آن است که شما می توانید درباره آن چه که انجام داده اید اظهار نظر کنید.

درمورد داستان انیمیشن به تصویر کشیدن آن بهترین شیوه برای بیان آن است، خصوصا در مورد ژانر کمدی. و پس از آن شما آن ها را می توانید به صورت توالی و پشت سر هم برای تماشگران نمایش دهید. اگر داستان به شیوه درستی پیش نرود تماشاگران متوجه این قضیه خواهند شد و دیگر تمایلی به ادامه تماشای آن از خود نشان نخواهند داد.

راز اول در نویسندگی: قصه گویی کلامی است، که بهترین ابزار برای نوشتن و تجدید نظر برای همه است.

و اما تلویزیون وارد گود می شود.

تلویزیون متفاوت بود. برای راه اندازی آن به چیز های بسیار زیادی نیاز است. برنامه های تلویزیون در گذشته پر از کارتون های قدیمی، کمدی های صامت و فیلم های وسترن بود که با بودجه کم تلویزیون تهیه می شدند. اما به زودی ایده تولید محتوای انیمیشن های جدید به تلویزیون راه پیدا کرد.

این کار شدنی بود اما با توجه به بودجه کم تلویزیون نمیشد تا انیمیشن های با کیفیت بالا تولید کرد. با بودجه کم تلویزیون، صرفا نقاشی های با مزه به عنوان انیمشن برای مردم پخش می شد و اگر در آن زمان می خواستند بسیار به انیمیشن بها می دادند شاید دهان کاراکتر ها نیز می توانست اندکی حرکت کند.

در تلویزیون بودجه به آن قدر نبود که هنرمندان بخواهند بار ها و بار ها به تست انیمیت بپردازند تا از میان آن ها یکی را انتخاب کنند. و همچنین زمان کافی این کار برای استودیو ها وجود نداشت. مدیران تلویزیونی گاهی اوقات فیلم نامه ها را در محل کار خود و یا در ماشین می خواندند – آن ها اسپانسر ها و وکلا را به کار گرفتند تا مطمئن شوند هیچ چیز مخفیانه ای در نمایش این گونه انیمیشن ها وجود ندارد. تمام چیز هایی که آن ها به نمایش در می آوردند باید از قبل توسط مدیران تایید می شد.

ʺشما میتواند در ابتدا فیلم نامه را به من نشان دهید؟ʺ

برخی از این قضیه استفاده کردند، در آمریکا کمپانی مثل (جی وارد پروداکشنز) تمام نویسندگان به روز را پیدا  می کرد و آن ها را به استخدام خود در می آورد و از آن ها خواست داستان های پر هیجان را برای انیمیشن های خود بنویسند که بیشتر آن ها به سبک کمدی بود.

شما مطمئنا از تماشای ویدیوی زیر لذت می برید.

اما اوج این دوران را می توان، دوران هانا – باربرا دانست. هانا – باربرا (Hanna-Barbera) یک شرکت تولید انیمیشن است که در سال ۱۹۴۴ (میلادی) با همکاری دو آرتیست همکار در استودیو MGM (مترو گلدوین مایر) به نام‌های جو باربرا وبیل هانا تشکیل شد. مجموعه مشهور (هاکلبری هوند) که بعدها به نمایش یوگی خرسه تغییر نام داد و در ایران به نام یوگی و دوستان شناخته می‌شود، یا نمایش کوییک درامک گرا (اسب هفت تیر کش یوگی و دوستان) و مجموعه تاپ کت، فلینستن ‌ها و جانی کوئست، همه در ساعت‌های اصلی پخش تلویزیونی نمایش داده می ‌شدند و طرفداران پر و پا قرصی داشتند. نزدیک به ۲۰ سری تلویزیونی از روی فلینستن ‌ها و شخصیت‌ هایش ساخته شد و یکی از قسمت ‌های این مجموعه، پربیننده‌ ترین برنامه تاریخ نمایش تلویزیونی آمریکا شناخته شد. تام و جری نیز اولین مجموعه کارتونی مشترک ویلیام هانا و جو باربرا در سال ۱۹۴۰ (میلادی) ساخته شد.هانا و باربرا در طی سال‌های فعالیت خود موفق به دریافت ۸ جایزه امی شدند. در این دوران نویسندگان رو به داستان های علمی تخیلی آوردند و این ژانر در آن زمان بیشتر از هر چیزی از شبکه های تلویزیونی پخش می شد.

به موجب قطع ارتباطی که بین انیماتور ها و نویسنگان پیش آمد، که قبلا با هم کار می کردند و یا اینکه یک نفر وظیفه هر دو را انجام می داد، الان دیگر آن ها با هم ملاقات نمی کردند. نمایش نامه ها به وسیله پست ارسال می شد. انیمیشن ها کمتر انیمیت می شد. کمیت بسیار مهم تر از کیفیت شده بود. بازی های تلویزیونی رواج پیدا کرد، و در نیمه دوم قرن بیستم آثار تلویزیونی بسیار ضعیفی پخش می شد که مرور برخی آن ها خالی از لطف نخواهد بود.

اگرچه در آن دوران رکود بزرگی در جریان بود. شبکه بی بی سی بخش برنامه های کودک خود را راه اندازی کرد که به محتوای برنامه ها و آنچه که از تلویزیون پخش می شد اهمیت بیشتری می داد. در دهه ۱۹۶۰ و ۷۰ (الیور پست گیت) و (پیتر فرمین) برخی از سریال های کلاسیک بریتانیای را تولید کردند. آن ها آثار خود را بر مبنای کتاب های بچه ها تولید می کردند. آن ها زحمت بسیاری برای این کار ها کشیدند و همچنین شیفته ی کار خود نیز بودند.

در شهر منچستر Cosgrove Hall Films هر از گاهی کار های خوبی را نیز تولید می کند که از محبوب ترین و بهترین آن ها می توان به انیمیشن کار آگاه موشه (Dangermouse) اشاره کرد. این تولیدات به اندازه محصولات (جی واردز) موفق نبود ولی کمدی متمایزی را به تصویر می کشید.

در ایالت متحده و در دهه ۱۹۸۰ شبکه هایی نظیر (کارتون نت ورک) و (نیکل دئون) توانستند با تولیدات خود موجی تازه در انیمیشن راه بیندازند و مردم را با تولیدات خود بیش تر از گذشته سرگرم کنند. سازندگان انیمیشن بار دیگر دست به قلم شدند و ساخت سریال های خودشان را از سر گرفتند و توانستند هرج و مرجی که در تولیدات انیمیشن در آن سال ها اتفاق افتاده بود را سر و سامان دهند و کار هایی مثل (رن و استیمپی) توانست دوباره قشر نوجوانان را به خود جذب کند.

اما آنچه که بیش از همه توانست این موفقیت را از آن خود کند و موفقیت خود را حتی تا به امروز نیز حفظ کرده است، انیمیشن پر طفدار (سیمپسون ها) است که توسط کمدین های معروف نوشته می شود. (سیمپسون ‌ها، انیمیشن آمریکایی است که نخستین ‌بار در دسامبر ۱۹۸۹ از شبکه تلویزیونی فاکس به صورت مجموعه ‌ای تلویزیونی نشان داده شده ‌است و از آن به بعد هر هفته پخش می ‌شود. خالق سیمپسون ‌ها، مت گرونینگ است. این مجموعه با بیش از ۵۰۰ قسمت، رکورد دار پر قسمت ‌ترین مجموعهتلویزیونی جهان است.)

و سپس پیکسار پا به عرصه تولید انیمیشن گذاشت و توانست آن چه را که دیزنی در دهه ۱۹۳۰ انجام دهد را به صورت گرافیکی تولید کند.

امروزه کار هایی از قبیل (ماجرا های گامبال) و (زمان ماجراجویی) توانسته اند تا با داستان های طولانی خود و قسمت های بسیاری که تولید شده اند مخاطبان را به خود جذب کنند. شو های انیمیشنی نمی توانند بیش از ۱۳ دقیقه در یک قسمت پخش شوند و آن ها به صورت ها قسمت های متعددی، مثلا حدودا ۵۲ قسمت از تلویزیون پخش می شوند. و سال ها زمان می برد تا نویسندگان بتوانند کاری زا بنویسند که بسیاری از سلایق و علایق را تحت پوشش خود قرار دهد.

شاید برای تولید یک انیمیشن، شما فکر کنید که بیشتر نیاز به نمایش نامه داشته باشید. اما این بهترین راه برای تولید انیمیشن نیست و نشستن پشت کامپیوتر و کشیدن طراحی ها با قلم و کاغذ ابزار کارآمد تری برای تولید انیمیشن و گسترش ایده ها و فیلم های قوی تر است.

شما چگونه شکل موفقی برای داستان ها بوجود می آورید؟

مقاله بعدی: چگونگی شکل دادن داستان های موفق.

منبع: Skwigly

جهت مشاهده مقاله قبلی می توانید به مهارت های داستان نویسی برای انیمیشن (قسمت اول) مراجعه کنید.