اخبارانیمیشن ایران

هزینه زیاد ضامن کیفیت انیمیشن نیست

6.3Kviews
۴
(۴)

بهرام جوانرودیبهرام جوانرودی از دنیای الکترونیک به انیمیشن وارد شده است ، نه همه چیز را سیاه سیاه میبیند و نه سفید سفید ، طی گفت و گویمان، به اندازه ای خونسرد و منطقی صحبت میکند که علاقه مند میشویم هر چه در این زمینه تجربه دارد، برایمان بازگو کند.

جوانرودی از خلاء تجاری سازی و سردرگمی انیمیشن سازان در منابع غنی ادبی و فرهنگی کشور، به عنوان نقاط ضعف اساسی این حوزه نام میبرد و میگوید: “همه چیز انیمیشن کشور نباید تنها در تهیه کننده آن خلاصه شود”.

این متخصص انیمیشن ، همچنین از عدم آشنایی برخی از افراد فعال در این حوزه، نسبت به روانشناسی کودک، به عنوان ضعف اساسی دیگر یاد میکند و معتقد است که انیمیشن ناطق درخور حوصله گروه سنی الف نیست، چرا که این گروه سنی به انیمیشنهای موزیکال، شاد و بزن بکوب علاقهمند هستند.

آنچه میخوانید، گفتگوی اختصاصی خانه انیمیشن ایران با این هنرمند است که حمایت بخش دولتی در ایجاد مراکز تخصصی تولید انیمیشن را امری اجتناب ناپذیر توصیف میکند. 

ولی اینگونه نیست که هر چه بیشتر هزینه کنیم کار پر کیفیتتری تولید میکنیم. از نظر من اگر در زمینه تکنیکال انیمیشن تفکر مناسب و اصولی وجود داشته باشد و گروهی درست تربیت شده باشند و درست کنار هم چیده شده باشند، انیمیشن کار خیلی پر هزینه ای نیست.

آقای جوانرودیی از چه سالی شروع به کار کردید ؟

من از سال ۶۸ به تدریس نرم افزارهای گرافیکی مشغول هستم. با وادی گرافیک و انیمیشن نیز از همان سال آشنا شدم، آن زمان سیستمهای کامپیوتری مانند الان نبود و روی سیستمهایی که برای بازی استفاده می کردند و قابلیت این را داشت که به وسیله آن کار انیمیشن و گرافیک انجام دهند، من از این کار خوشم آمد و با توجه به رشته تحصیلیام که در دوره هنرستان و دانشگاه الکترونیک بود، حرفه انیمیشن را به طور جدی دنبال کردم.

پس آشنایی شما با انیمشن در ابتدا با نرم افزارهای مربوطه بود ؟

بله. من از دنیای گرافیک کامپیوتری وارد دنیای هنر انیمیشن شدم.

در حال حاضر انیمیشنی در دست تولید دارید ؟

بله. در حال حاضر مشغول ساخت یک سریال ۵۲ قسمتی هستم که ۱۳ قسمت آن ساخته شده است.

آقای جوانرودی، با توجه به اینکه ۲۳ سال به طور تخصصی در زمینه انیمیشن فعالیت داشته اید ، با مشکلاتی که انیماتورهای ایرانی با آن سر و کار دارند نیز بدون شک آشنایی دارید، بفرمایید چه مشکلاتی باعث شده تا بین انیمیشن ایران و انیمیشن اروپای شرقی یا ژاپن تا این اندازه فاصله احساس شود؟

من دوست ندارم اینگونه به مسأله نگاه کنم، این که ما خودمان را با سایر کشورها مقایسه کنیم بد نیست و وجود مشکل نیز جای شکر دارد. به جرأت میگویم که اگر به مشکل برخورد نکنیم، راه و چاهمان را پیدا نمی کنیم. اما به این مسأله باید توجه داشته باشیم که فاصله ایی که با سایر کشورها داریم، به اندازه تفاوتمان از لحاظ فرهنگی با سایر کشورهاست. ما از نظر فرهنگی، از لحاظ روابط فی ما بین فردی، روش خواندن و غیره تفاوت داریم. مثل تمام کشورهایی که با هم تفاوت دارند. پس در زمینه کارهایی که تولید می شود نیز بیشک متفاوت هستیم. حتی اگر کمی دقت کنید، میبینید که انیمیشنهای تولیدی دو کشور همجوار مانند فرانسه و آلمان نیز، کاملا با هم متفاوت هستند. اگر ما خودمان را از نظر کمی با سایر کشورها مقایسه میکنیم، شاید به این دلیل است که اشرافی را که باید در زمینه مباحث و مبانی و اصول اولیه و پروسه تولید، هنری و تکنیکال داشته باشیم را نداریم.

مطالعه کنید:  راز های انیمیشن: حس افتادن

البته نباید از یاد ببریم که در حال حاضر، شاهد کارهای بسیار خوبی در ایران هستیم که قابل تقدیرند و خیلی از ارگانهای مختلف مانند کانون پرورش فکری، مجموعه فرهنگی اوج، صبا و سایر مجموعه ها از انیمیشن حمایت میکنند. اما باید دید ما چه تأملی بر کارهایمان داریم. آیا به آنچه تولید میکنیم، معتقدیم، یا این که فقط میخواهیم هزینهای کرده باشیم، که این موضوع به خود آدم ها برمیگردد.

برخی ارگانها مانند صدا و سیما یا وزارت ارشاد که نیاز به محتوای فرهنگی دارند، دوست دارند انیمیشنی که تولید می شود، با کیفیت عالی ساخته شود تا تأثیرگذار باشد تا تأثیرش را روی مردم نیز ببینند.

یعنی میخواهید بفرمایید، مشکلاتی که ما با آن روبهرو هستیم مربوط به آشنایی نداشتن با تکنیکهای انیمیشن است ؟

بسیاری از دوستان که وارد این حوزه می شوند، اطلاعات فنی کافی ندارند. به همین منظور، برخی از آنان اطلاعات فنی دارند، اطلاعات هنری ندارند یعنی از آن مبانی اصلی گرافیک و انیمیشن، پرسپکتیو، رنگ و فرم بی اطلاعند.

برای متخصص شدن این عده، چه اقداماتی باید در راستای متخصص شدن افراد صورت بگیرد ؟

در دانشگاه به دلیل این که دانشجویان بیشتر سعی دارند واحدهای درسیشان را بگذرانند، این اتفاق، بسیار کمرنگ صورت میگیرد. البته نمیتوان گفت برای همه دانشجویان، اما به جرأت میتوان گفت برای اغلب آنها. اما مراکز خصوصی مانند آموزشگاهها که افراد میخواهند آموزش ببینند، تمایل بیشتری از سوی آنان برای یادگیری احساس میشود.

البته آموزش این رشته بسیار ریزه کاری دارد. من حدود ۲۳ سال مشغول تدریس هستم، برای تأسیس یک آکادمی ۱۱ سال سیلابس نوشتم، آنها را مدون کردم، بسیاری از این اطلاعات را از تحقیقاتی که در مورد آکادمیهای کانادیی و آلمانی انجام داده بودم جمع آوری کردم. هر چند که هنوز هم جای کار دارد، اما بسیاری از مؤسسات، هنوز فاقد آموزش اصولی هستند. در برخی آموزشگاه ها یک سری تکنیکها و نرمافزار را آموزش می دهند. اما این دو، به درستی با هم همراه نمی شوند و همین مسأله، موجب می شود تا هنرجویانی که به این مراکز مراجعه میکنند، از هر گلدسته ای، گلی بچینند ولی توانایی ساخت آن را نداشته باشند. بسیاری از هنرجویان نیازمند طراحی استراکچر منظمی برای آموزششان هستند که حتی معتبرترین مراکز آموزشی کشور نیز در حال حاضر از نبود آن رنج میبرد.

منبع الهام انیمیشنهایی که در ایران تولید می شوند چه چیزهایی است ؟

زمانی من انیمیشنهای آمریکایی را خیلی دوست داشتم و یک دوره ۸ ساله انیمیشنهای ژاپنی را بیشتر تماشا میکردم. اما در ۳ سال اخیر به انیمیشنهای ساخت فرانسه علاقه بیشتری پیدا کردهام ضمن آن انیمیشن را با فضای ۳ بعدی نیز آغاز کردهام. به هر جهت، اکنون انیمیشن به تکنیک استاپ موشن بیشتر گرایش دارم.

شما انیمیشن سازان، این هنر را به ۴ دسته: انیمیشن تبلیغاتی، هنری، سینمایی و جشنواره ایی، تقسیم میکنید. با این حساب، انیمیشن ایران در کدامیک از این زمینه ها پررنگتر است؟

مدتی فقط تبلیغاتی ها از نظر کیفیت و تولیدی بیشتر ساخته میشد. قبلا جشنواره دو سالانه انیمیشن نبود و از زمانی که این جشنواره شروع به کار کرد، انیمیشنهای جشنواره ای هم بیشتر شد. هم اکنون آمار دقیقی نمیتوان در این زمینه ارائه داد، اما انیمیشن های تبلیغاتی خیلی کمتر ساخته میشوند و در جشنواره فیلم کوتاه امسال بسیار کار پرکیفییت دیده ام. در زمینه سینمایی زیاد اطلاعات ندارم اما در ظاهر در دهه اخیر۳ تا ۴ انیمیشن سینمایی تولید شده است من این فیلم ها را ندیده ام و نمی توانم راجع به آنها قضاوت کنم، با این حال، تعداد انیمیشنهای سینمایی که تولید میشوند زیاد نیستند.

مطالعه کنید:  انیمیشن دل زار زینب - ویژه محرم

ما برای انیمیشن، اکران عمومی نداریم و همین باعث می شود که رقابت کمتر شود، به نظر شما چرا انیمیشنهایی که در ایران تولید میشود در سینماها اکران نمیشوند؟

منظور شما این است که رقابت اقتصادی نداریم. در پروسه تولید انیمیشن، یعنی از همان ابتدا، گروهی به منظور بازاریابی برای سنجش، نیازهای مخاطب در بازار و دستیاران دیگری که در پروسه تولید به تهیه کننده کمک میکنند، دلایلی برای تهیه کننده می آورند تا انیمیشن تولیدشود، اما من در هیچ کدام از گروههای سازنده انیمیشن ندیده ام که تهیه کننده، چنین دستیارانی داشته باشد، و ندیده ام که تحقیقاتی در جامعه صورت بگیرد و ببینند که چه سوژه هایی، تا چه اندازه مخاطب دارد و این سوژه ها اگر تولید شوند چقدر سود خواهد داشت، بنابراین همه منتظر میشوند تا بودجه ای از وزارت ارشاد یا از سازمانهای دیگر دریافت کنند و بعد، کار تولید شده را به همین سازمانها بر میگردانند تا بالاخره به هر صورتی شده، پخش گردد. این در حالی است که به نظر من، تهیه کننده علاوه بر نیروهای متخصص هنری، به متخصصان تجاریسازی انیمیشن نیز نیازمند است. ما در زمینه تجاری سازی اطلاعات کافی نداریم و نباید از طراح یا کارگردان انتظار داشته باشیم کار تجاری سازی انجام دهند. زیرا این وظیفه تهیه کننده است که دستیارانی برای این کار در اختیار بگیرد و هر پروسه تولیدی به این کار نیاز دارد. اما فقدان آن در ایران حتی احساس نمی شود .

به نظر شما، آیا افتتاح شبکه انیمیشن میتواند کمک کند تا تولیدات بیشتر و با کیفیتتری داشته باشیم؟

بله. مسلما وجود چنین شبکهای بسیار مؤثر خواهد بود و ما منتظریم تا شاهد تولیدات کیفیتری از این شبکه باشیم.

دلیل اینکه انیمیشنهای ایرانی پخش شده در تلویزیون، نسبت به انیمیشن هایی که در جشنواره ها دیده می شود جذابیت ندارد، چیست؟

شاید دلیلش این است که انیمیشنهای اکران شده در جشنواره ها سفارشی نیستند و یا شاید فیلمنامه را کمتر دستکاری میکنند ، البته ما خودمان نیز مقصر هستیم. به طور مثال، وقتی که تولیدکننده در مورد کودکان اطلاعات زیادی ندارد و فقط فیلنامه ای را که از نظر وی خوب است انتخاب میکند، انیمیشن مسلما خوب از آب در نمیآید، چرا که روی کودکان تأثیری که باید را نمیگذارد. افرادی که برای کودکان انیمیشن میسازند باید با روانشناسی کودک آشنا باشند و بعد به وادی کودکان نزدیک شوند. بهتر است برای هدایت فیلمنامه از گروهی متخصص و آشنا با روانشناسی کودک کمک گرفته شود. باید توجه داشت که عدم جذابیت انیمیشنهایی که برای کودکان رده الف ساخته میشود در این است که ناطق هستند. اما کودکان، انیمیشنهای کمدی بزن بکوب را دوست دارنند، کودکان انیمیشنهایی را دوست دارند که با دیدنش بخندند. نباید انیمیشنهایی ساخته شود که در آن برای کودک خط و نشان کشیده میشود .

همیشه گفته می شود که ساخت انیمیشن کار پر هزینه ای است. نظر شما چیست؟

بیشتر از این که کار پرهزینهای باشد، کار طاقت فرسایی است، به نظر من کار انیمیشن اگر روی اصول صورت بگیرد بیشتر از هزینه اش کاری طاقت فرساست و نیاز به صبر و شکیبایی دارد. شاید این شکیبایی هزینه داشته باشد که مسلما دارد ولی اینگونه نیست که هر چه بیشتر هزینه کنیم کار پر کیفیتتری تولید میکنیم. از نظر من اگر در زمینه تکنیکال انیمیشن تفکر مناسب و اصولی وجود داشته باشد و گروهی درست تربیت شده باشند و درست کنار هم چیده شده باشند، انیمیشن کار خیلی پر هزینه ای نیست.

مطالعه کنید:  تولید سری جدید کارتون محبوب باگزبانی

دولت تا چه اندازه از انیمیشن حمایت می کند؟

ببینید، صدا و سیما جزئی از دولت است، همینطور وزارت ارشاد، مرکز سینمای تجربی، کانون پروش فکری، مؤسسه اوج و جاهای مختلف دیگر نیز حمایتهایی انجام میدهند. تقریبا از ۵۰ انیمیشن تولید شده چندتایی از آن، تهیه کننده خصوصی دارد و سایر انیمیشنها، وابسته به یکی از ارگانهای دولتی است.

جناب آقای جوانرودی، چگونه میتوانیم در انیمیشن با سایر کشورها رقابت کنیم و انیمیشنمان به سطحی برسد که در دنیا مطرح باشد؟

ما فرهنگی غنی داریم که اگر به هر قسمت آن نگاه کنیم، میتوانیم بینهایت سوژه از آن بیرون بکشیم. ما پر از قصص مذهبی هستیم که میتوانیم از تک تک آنها استفاده کنیم و همه اینها منابعی هستند که پر از سوژه هستند و قابلیت این را دارند که بر اساس این منابع، بهترین کارها را در سطح جهانی تولید کنیم چرا که به اندازه تمام جهان منابع و ذخایر معرفتی داریم. اما نتوانسته ایم از فرصتهایمان بهترین استفاده را ببریم، زیرا به دلیل گستردگی منابع زیاد، تمرکزمان برهم خورده است و نتوانستهایم آن گونه که شایسته است، از این منابع استفاده کنیم. باید بدانیم چه اندازه در برابر این منابع مسؤولیت داریم و چقدر کار انجام داده ایم ، باید بدانیم در برابر این همه منبعی که داشته ایم، تا چه اندازه شایستگی احراز کرده ایم. در مرحله نخست، بهترین کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که شبکهای جهت اطلاع رسانی، تعیین، آشکارسازی و دسته بندی و ساماندهی تمام کسانی که در این زمینه کار میکنند تشکیل دهیم، ما نیازمند ساماندهی هستیم، نه تهیه کننده ، این درست است که گروههای انیمیشن ایرانی نیازمند بودجه هستند اما بیشتر از هزینه تولید، به سیستمی سامانده و غیردولتی نیازمندند. قسمت دوم این است که در پروسه تولید ژانرهای متنوع انیمیشن، کاتاوت، استاپ موشن و دو بعدی و سه بعدی، باید بر اساس تجارب دوستانی صورت گیرد که در این زمینه فعالیت دارند، یک سری پایپلاین یا خط تولید طراحی شود که این مقوله نیز به روز شود تا فردی که قصد شروع کار در این زمینه را دارد، بتواند از تجارب کسی که ۱۵ سال در این حوزه مشغول به کار است، استفاده بهره مند شود. مرحله سوم این که بتوانیم سمینارهایی برگزار کنیم تا ساختار مدون آموزشی برای سطوح مختلفی در پروسه انیمیشن بنویسیم. همچنین باید دولت، بودجهای تزریق کند که افراد به صورت رایگان آموزش ببینند و همه اینها باعث می شود خیلی از مشکلات  ما در این زمینه حل شود و قسمت چهارم این است که به همه دست اندرکاران یاد بدهیم چگونه تجاری سازی کنند.

 

این مطلب چقدر مفید بود؟

به این پست امتیاز دهید!

متوسط آرا ۴ / ۵٫ ۴

اولین نفری باشید که به این پست رای می دهید!

Leave a Response

+ 20 = 24

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.