نور و نورپردازی از اصول اولیه تا مباحث پیشرفته

بررسی نور از اصول اولیه تا مباحث پیشرفته

 

بخش اول: اصول اولیه

در طول این مقاله ما از یک دیاگرام توپ سفید بر روی یک صفحه سفید برای به تصویر کشیدن نحوه رفتار نور در موقعیت های گوناگون استفاده می کنیم:

 

در اینجا یک بعد از ظهر آفتابی تصویر سازی شده است. منبع نور اصلی ما خورشید است، در حالی که آسمان آبی منبع نور ثانویه است که نور را با مشخصات بسیار متفاوت تولید می کند.  برخی نور ها نیز بازتاب بین صفحه سفید و توپ هستند که منبع نور سوم را تشکیل می دهند.

روشن ترین نور ما از سمت خورشید می آید، و این نور ناشی از یک منبع کوچک است، که دلیل وجود سایه هایی با لبه های تیز می شود. منبع نور دوم، آسمان آبی، یک منبع نور بسیار بزرگ است که همین بزرگی باعث ایجاد سایه هایی با لبه های نرم تر می شود (که در هر موردی کاملا بوسیله نور مستقیمی که از طرف خورشید می آید پنهان می شود). درباره جزییات نور و اندازه سایه ها بعدا صحبت خواهیم کرد، اما الان و در حال حاضر به یاد داشته باشید که منبع نور کوچک تر سایه های سخت تری را نیز دارند.

نوری که از سمت آسمان آبی به طرف صحنه می آید دارای رنگ بسیار قوی است که بر روی همه چیز تاثیر خود را می گذارد. سایه ای که توسط این منبع نور ایجاد می شود آبی است، چون نور بوسیله آسمان آبی تابانده می شود، زمانی که توپ نقش یک سپر را در برابر نور سفید خورشید دارد. قسمت های دیگری از توپ که تحت تابش مستقیم نور خورشید نیستند نیز آبی رنگ هستند چون این قسمت ها بوسیله نور آبی آسمان نورپردازی شده اند.

در نهایت نوری هم که بین صفحه و توپ بازتاب می کند عمدتا آبی رنگ هستند (با اینکه توپ و صفحه هر دو سفید هستند) تا زمانی که نور آسمان آبی توسط اجسام سفید بازتابانده می شوند. سطوحی که نزدیک تر به هم هستند از سطوحی که دور تر هستند نور بازتابی بیشتری را دریافت می کنند، بنابر این قسمت پایینی توپ روشن تر از مرکز آن است چون نزدیک تر به صفحه سفید است.

 

تاریک ترین ناحیه تصویر که مرز بین سایه و نور خورشید است، ترمیناتور نام دارند. این قسمت به دلیل اینکه نور خورشید را دریافت نمی کند و فاصله ی بیشتری به نور بازتابی دارد بسیار تاریک است. باقی نواحی روشن تر هستند چون نور را بیشتری از سمت آسمان و نور های بازتابی دریافت می کنند.

چرا ناحیه ترمیناتور تاریک ترین ناحیه بر روی توپ است؟

بیشتر به خاطر تاثیرات کنتراست است، نزدیکی به نور بسیار روشن باعث می شود که این ناحیه تیره تر به نظر برسد، و همچنین این ناحیه به دلیل اینکه مقدار نور بازتابی کمتری را دریافت می کند. پس بر خلاف باقی قسمت های توپ، که یا نور مستقیم خورشید را دریافت می کنند و یا نور بازتابی بیشتری از طرف صفحه دریافت می کنند اصلی ترین منبع نور این ناحیه آسمان آبی است. این ناحیه بین نور اصلی (خورشید) و نور پر کننده (نور بازتابی از صفحه) است.

 

چرا نوری که از سمت آسمان می آید آبی است؟

نور متشکل از پارتیکل هایی است که به آن ها فوتون می گویند، این پارتیکل ها بر حسب نوع رنگشان دارای طول موج های متفاوتی هستند: رنگ آبی در مقایسه با رنگ قرمز از فوتو نهایی تشکیل شده است که طول موج های کوتاه تری دارند.

 

نور سفیدی که از سمت خورشید می آید از یک طیف رنگی متشکل شده است که به طور مرسوم به رنگ های یک رنگین کمان تفکیک می شوند (به ترتیب طول موج: بنفش، نیلی، آبی، سبز، زرد، نارنجی و قرمز). این ترکیب رنگ ها هستند که نور سفید را تولید می کنند.

با این حال زمانی که نور از اتمسفر زمین عبور می کند چه چیزی در نور اتفاق می افتد که باعث می شود طول موج های کوتاه تر پخش شوند. اتمسفر ما از گاز های مختلفی تشکیل شده است که اتم ها و مولکول های آن منحصر به فرد هستند. فوتون ها در حال عبور از اتمسفر با این پارتیکل های اتمی برخورد می کنند و این برخورد باعث می شود که نور در مسیر دیگری بازتاب کند. طول موج های کوتاه تر انحراف بیشتری نسبت به طول موج های بزرگ تر دارند، پس فوتون هایی که بر اثر این برخورد به همه جهات پخش می شوند عمدتا آبی هستند.

 

در یک روز بدون ابر نوری که از اتمسفر زمین پخش می شود و در اطراف همه اشیا وجود دارد آبی است.

 

طول موج های بزرگ تر نور، از جمله قرمز، بدون پخش شدن از اتمسفر عبور می کنند. به همین دلیل است که غروب خورشید قرمز است: نور خورشید زمانی از حجم بیشتری از هوا به ما میرسد که در پایین آسمان است و  در این هنگام نور آبی بیشترین پخش شدگی در اتمسفر دارد و نور قرمز که پخش شدگی کمی دارد عمدتا به ما می رسد.

 

تاثیر بازتابش فوتون های آبی در تمام جهات وجود دارد در حقیقت بازتاب نور آبی است، تاثیری که به وضوح در محیط اطراف ما قابل مشاهده است. این رنگ آبی به اندازه کافی برای روشن کردن نواحی که نور خورشید مستقیم به آن ها نمی تابد، قدرتمند است. به همین دلیل است که ما در یک سایه می توانیم اشیا را ببینیم.

 

بازتاب نور ها

زمانی که نوری به سطحی تابیده می شود یا بازتاب می کند و یا توسط آن جسم جذب می شود، بسته به رنگ سطحی دارد که نور به آن تابیده می شود.  یک جسم سفید طول موج های مختلف را به طور مساوی بازتاب می کند، در حالی که یک جسم سیاه تمام آن ها را جذب می کند. وقتی نوری به جسمی برخورد می کند که سطح آن قرمز است، نور های آبی و سبز آن جذب می شود و این تنها نور قرمز است که بازتاب می شود.

پس اگر نوری به یک سطح قرمز برخورد کند، فوتون هایی که بازتاب می شوند قرمز هستند. زمانی که این فوتون های بازتابی به سطح برخورد کنند آن را قرمز می کنند. به این پدیده رادیانس می گویند، و رنگ های اشیای مجاور به همین دلیل تحت تاثیر یکدیگر واقع می شوند.

 

رادیانس معمولا دارای یک تاثیر ظریف است. در نور های نرم و یا کم نور ممکن است به وضوح و یا هرگز دیده نشود، اگرچه در نور های روشن رنگ های بسیار زیادی به شی مورد نظر ما اضافه کند. اگر نور اشیا همرنگ خودش بازتاب کند می تواند یک تاثیر غلیظ و شدیدی را ایجاد کند، زمانی که نور بازتاب می کند نور فعلی را تقویت می کندو سطح را واضح تر می کند – شما گاهی این پدیده را می توانید در روز روشن مشاهده کنید.

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

نور زیاد و نور کم

بسیاری از صحنه هایی که ما می خواهیم به تصویر بکشیم نور به صورت بالانس شده ای در آن وجود دارد که به آن نور معمولی می گوییم. اما بعضی موقعیت های طبیعی وجود دارد که اشیا در معرض نور شدید و یا نور بسیار کم واقع می شوند همچون مه گرفتگی، یک روز برفی، گرگ و میش هوا و موقعیت های گوناگون دیگر. یک هنرمند ممکن است برای تاکید کردن بر موضوعی و یا القای یک حس خاص از این مورد بهره ببرد.

 

نور زیاد

تصاویر با نور زیاد عمدتا دارای نور سفید و یا نور با شدت زیاد هستند و روشن و کاملا واضح هستند. نورپردازی نور زیاد معمولا (و نه در همه مواقع) نرم است، و جزییات تقریبا در آن کم است. در موقعیت های طبیعی که نور زیاد در آن مشاهده می شود می توان به مه گرفتگی و یا روز برفی اشاره کرد، در این موارد سایه ها نیز به دلیل انبوه بازتاب های نور که در اطراف ما وجود دارند روشن هستند.

 

نور کم

تصاویر با نور کم به طور طبیعی نور بسیار کمی در درون آن ها مشاهد می شود. کنتراست در آن ها معمولا زیاد است و نورپردازی بسیار سخت است. نور کم می تواند یک محیط گرفته و غم آلود را خلق کند و معمولا برای القای این حس از این افکت استفاده می شود. معمولا موقعیت نور کم را در مواقع شب می توان یافت، اما موقعیت هایی همچون طوفان و یا در برخی صحنه های داخلی نیز وجود دارند.

 

تعادل رنگ سفید

معمولا تمام منابع نوری که ما در طول روز با آن مواجه می شویم دارای یک سری رنگ های اصلی هستند، با این حال مغز ما در فیلتر کردن آن ها به خوبی عمل می کند. تا زمانی که سه رنگ اصلی با هم مخلوط هستند، ذهن ما آن ها به صورت رنگ سفید تفسیر می کند. حتی زیر نورپردازی هایی که رنگ خاصی در آن بسیار شدید است ما قابلیت فیلتر کردن اطلاعاتی که از طریق چشم دریافت می کنیم را داریم و دید منطقی نسبت به رنگ ها و اشیا پیدا می کنیم.

واضح ترین راه برای به تصویر کشیدن این موضوع استفاده از یک دوربین دیجیتال با تنظیم تعادل نور سفید برای نور روز است: این یک تنظیم طبیعی است که رنگ هایی که به صورت واقعی در آن حضور دارند را بازتاب خواهد کرد. در مثال پایین تصویر گرفته شده با یک پنجره فعال(باز و روشن) به عنوان منبع نور گرفته شده است. نور به صورت طبیعی از پنجره به شی مورد نظر ما می تابد.

 

در مثال پایین ما نوری که از طرف پنجره می آید را مسدود کردیم و از یک لامپ ۶۰ وات به عنوان منبع نوری استفاده کردیم:

 

تفاوت این دو عکس بالا در رنگ ها ممکن است شما را متعجب کرده باشد، لامپ رشته ‌ای، نوری زرد/نارنجی را می تاباند. ذهن ما نور ها را به طوری تبدیل می کند که ما بتوانیم همانند عکس اول آن را مشاهد کنیم اما دوربین به صورت طبیعی واقعی رنگ ها را در این تصاویر به ما نشان می دهد.

برای این که به صورت واضح تری این مورد را مشاهده کنیم، در عکس پایینی که یک بعد از ظهر است ما از بیرون پنجره یک عکس گرفته ایم که نور نارنجی داخل را به وضوح برای ما نشان می دهد و این در حالی است که ما هنگامی که داخل هستیم نمی توانیم این نور را به صورت واقعی که هست مشاهده کنیم.

 

این مورد گاهی اوقات زمانی اتفاق می افتد که شما در سایه (جایی که نور آبی بسیار زیاد است) ایستاده اید. ما در اینجا نور خنثی را دریافت می کنیم اما در صورتی که در زیر نور به طرف سایه نگاه کنیم این رنگ آبی قابل مشاهده تر است. موقعیت های بسیار زیادی وجود دارد نور ها دارای یک طیف قوی هستند: نور مهتابی که معمولا سبز است، نور تیر چراغ برق که نارنجی عمیق است و یا نور غروب خورشید که به قرمزی می زند و …

 

نورپردازی ۳  نقطه ای و دلیل بد بودن آن

کتاب های درسی با موضوع نورپردازی سه بعدی معمولا سه نور کلاسیک نقطه ای برای شروع کار را تشریح می کنند و تازه کار ها را تشویق می کنند تا از این ها برای نورپردازی صحنه خود استفاده کنند. این شیوه برای عکاسی به وجود آمده و به دلیل راحتی در استفاده و یادگیری، بسیار به این موضوع می پردازند. این نورپردازی ابتدایی شامل نور اصلی می شود که از یک طرف می تابد، و نور کم مخالف که از سمت مخالف می آید و نوری که از پشت برای روشن کردن لبه ها از آن استفاده می شود.

بزرگترین مشکل این موضوع این است که این نورپردازی مصنوعی است و بازتاب های واقعی در آن وجود ندارد. اگر شما به دنبال برای برجسته کردن و یا قابل تشخیص کردن چیزی هستید، استفاده از نور پشت به خصوص باید مورد توجه قرار بگیرد. نورپردازی پشت بسیار چیز موثری است اما باید به صورت هوشمندانه ای از آن استفاده کرد و آن را بدون دلیل و کورکورانه استفاده نکرد. این نورپردازی سه نقطه ای به سادگی درست می شود اما چیزی که باید مورد توجه قرار داد این است که این نور در دنیای واقعی به این صورت وجود ندارد، پس کاملا مصنوعی و غیر واقعی است. حقیقت این است که این موضوع و نوع نورپردازی تقریبا در تمام کتاب ها موجود است و به صورت کلیشه ای در آمده است و همین موضوع باعث خسته کننده بودن آن می شود.

این نوع نورپردازی نیز خیلی وقت است که محبوبیت خود را از دست داده است و شما امروزه در کمتر فیلمی ممکن است آن را مشاهده کنید. اگر شما از نور محیط بتوانید برای نورپردازی استفاده کنید خیلی بهتر است تا برای ایجاد نور از منابع نوری مصنوعی برای نورپردازی استفاده کنید. دست به ابتکار بزنید و به جای این که زود سراغ نورپردازی های مصنوعی بروید تا جایی که می توانید از نور محیط و طبیعی استفاده کنید.

همه ما این نوع نورپردازی را در آتلیه های عکاسی دیده ایم و تقریبا همه عکس ها به یک شکل هستند چون از نورپردازی های مشابهی برای عکاسی آن ها استفاده شده است. نتیجه این نورپردازی باعث می شود تا عکس های گرفته شده، خسته کننده و بی روح باشد. اگر شما به دنبال سبک هنری خود هستید، از کلیشه ای بودن بپرهیزید و در بند فرمول های مرسوم قرار نگیرید و سعی کنید خلاقانه به این موضوع فکر کنید.

 

جهت نور

جهت نوری که ما از یک منبع نور مشاهده می کنیم دارای یک تاثیر عمیق بر روی ادراک ما دارد، و این که شیئی که در صحنه وجود دارد چگونه نمایان خواهد شد. تصمیم گیری در مورد جهت نور اصلی یکی از مهم ترین تصمیماتی است که شما می گیرید و مشخص می کند که چگونه صحنه شما جلوه کند و همچنین حس آن صحنه را چگونه به بینده منتقل کند.

 

نور پردازی جلویی:

 

این جایی است که منبع نور به صورت مستقیم به پشت نقطه دید بیننده می تابد. این موضوع به صورت رایج در فلش عکاسی دیده می شود و معمولا اگر منبع نوری قوی داشته باشیم چیز جذابی نخواهد بود – در این مورد چندین استثنا هم وجود دارد و در برخی شرایط که از نور پردازی نرم جلویی استفاده می شود عکس های ما جذاب هم می توانند باشد.

نور پردازی جلویی تا حدودی برای آشکار کردن فرم و یا بافت برای مواقعی که سایه ها آن ها را از دید پنهان می کنند استفاده می شود، و نتیجه آن این است که اشیا ظاهری صاف و فلت پیدا کنند. با این حال نور پردازی نرم جلویی می تواند برای برخی موضوعات به چند دلیل بسیار جذاب هم باشد – این نوع نور پردازی کمک می کند تا چین و چروک و لکه از دید محمد شوند و معمولا در عکس های پرتره از آن استفاده می کنند.

 

نور پردازی شدید جلویی که ظاهر عکس های پاپارازی را به عکس ها می دهد و معمولا جذاب هم نیستند.

 

نور پردازی نرم جلویی فرم ما را نرم تر جلوه می کند.

 

نور پردازی جلویی می تواند صحنه ما را فلت کند و برای مشخص شدن فرم و بافت خوب نیست.

 

نور پردازی کناری

 

نور پردازی کناری برای نشان دادن فرم و بافت بسیار خوب عمل می کند و به اشیا از لحاظ نشان داده شدن وجه سه بعدی بسیار کمک می کند. سایه ها در این نوع نور پردازی برجسته هستند و کنتراست های بالا را می توان به عنوان نتیجه آن در نظر داشت. نور پردازی کناری می تواند برای ایجاد شدید سایه ها بر روی سطح همچون سایه دیوار ها و درست کردن فضا های خاص مورد استفاده قرا بگیرد. نور پردازی های کناری معمولا جذاب هستند و تاثیر فوق العاده ای دارند: معمولا با این نوع نور پردازی در اوایل و اواخر روز مواجه می شویم و در فیلم ها و عکاسی ها هم به وضوح قابل مشاهده است.

اشکالات بالقوه استفاده از نور پردازی کناری نواحی از عکس هستند که می تواند در عکس و در سایه ها گم شود، و می تواند همچنین عیوبی مثل چین و چروک ها را نمایان کند. در عکس ها پرتره از این نوع نور پردازی بیشتر در عکس های مرد ها استفاده می شود چون زمختی را می تواند کامل نشان دهد، مخصوصا اگر سایه ها لبه های صافی نداشته باشند.

 

نور پردازی کناری می تواند برای تاثیرگذاری عالی جهت پیدا شدن فرم و بافت استفاده شود.

 

بافت این دیوار بوسیله نور غروب آفتاب نشان داده شده است.

 

سایه های بلند در این عکس به حس عمق داشتن این تصویر کمک فراوانی کرده است.

 

نور پردازی پشتی

 

نور پردازی پشتی در جایی اتفاق می افتد که بیننده به منبع نور نگاه می کند، و اشیا دارای اطراف روشنی خواهند بود و باعث می شود که اشیا را به صورت سیلوئت مشاهده کنیم. این نور پردازی معمولا یک وضعیت کنتراست بالایی را دارد و می تواند ظاهر دراماتیکی را داشته باشد. اگر منبع نوری در زاویه کوچکی نسبت به نقطه دید ما از شی قرار داشته باشد، دارای یک لبه نور در لبه های شی خواهد بود و اگر نور شدت بیشتری داشته باشد این لبه های نوری مشخص تر خواهند بود.

نور پردازی پشت معمولا سایه های زیادی را در صحنه ایجاد می کنند مگر اینکه خود منبع نور دارای نور بسیار نرمی باشد. بیشتر اوقات در این عکس ها عمدتا تاریکی همراه با نور وجود دارد. لبه های نوری برای موقعیتی اتفاق می افتد که می خواهیم فرم هایی را در تاریکی نشان دهیم. ویژگی دیگر این نوع نور برای شفافیت، زجاجی و هر جزئیات دقیق و بافتی در لبه های نوری استفاده می شود. این نوع نور پردازی برای القای حس درام در عکس ها بسیار موثر است .

 

نور پردازی پشت می تواند موضوعات نه چندان جالب را بسیار جذاب کند.

 

نور پردازی پشت برای حالت نیم شفافی بسیار کارا است.

 

درست کردن سیلوئت ها معمولا مورد استفاده این نوع نور پردازی است.

 

نور پردازی از بالا

 

نور پردازی از بالا در شرایط خاصی استفاده می شود، اگرچه این نوع نور پردازی در نور روز بسیار معمول است. نور پردازی از بالا معمولا در میانه روز با آن مواجه می شویم  و یا به روی صحنه و در محیط های داخلی. در نور نرم این نوع نور پردازی برای نشان دادن فرم راه موثری است. در زیر نور زیاد می تواند بوسیله نور هایی که معمولا ایجاد می کند محیطی رمز آلود را نشان دهد: برای مثال افرادی که زیر نور های شدید هستند چاله های سیاهی زیر چشم های آن ها ایجاد می شود.

نور پردازی از بالا به ندرت در بین هنرمندان استفاده می شود. برای نور در روز ابری این نوع چیدمان نور معمولا حالت طبیعی را نشان خواهد داد، برای نور تمام آسمان نیز یک پخش شدگی در منبع نور بزرگ این موضوع را نشان خواهد داد. همچنین بیشتر برای شرایط جوی این یک راه حل غیر معمول است و دلیل زیادی که ما معمولا این نوع نور پردازی را مشاهد نمی کنیم این است که این نور پردازی یک احساس ناراحت کننده ای را ایجاد می کند.

 

نور پردازی نرم از بالا حس یک روز ابری را به بیننده منتقل می کند.

 

نور پردازی از بالا می تواند یک حس تهدید کننده ای را در عکس ایجاد کند. این نوع نور پردازی بر روی ساختار استخوان بندی تاکید می کند و عمق چشمان شخص را بیشتر نمایان می کند.

 

نور پردازی از زیر:

 

نور پردازی از زیر بسیار به ندرت استفاده می شود. در دنیای واقعی ممکن است این موقعیت در جایی اتفاق بیفتد که شخصی مشعلی را در دست گرفته و یا فردی دور یک آتش نشسته است. برای مثال بعد ممکن است این نوع نور پردازی در آب اتفاق بیفتد. در این نوع نور پردازی چیز عجیبی که اتفاق می افتد این است که جای نور و سایه با هم عوض می شود: سایه در بالا و منبع نوری در پایین قرار می گیرد. (می توانید شخصی را تصور کنید که مشعلی را در زیر صورت خودش نگه داشته است.)

دوباره اشاره می کنیم این نوع نور پردازی به ندرت استفاده می شود چون تاثیراتی که بر روی اشیا می گذارد خاص هستند و بیشتر به منظور رساندن حس خاصی از این نوع نور پردازی استفاده می شود.

 

نور پردازی از زیر به ندرت دیده می شود  از آن برای خلق عکس های غیر معمول استفاده می شود.

 

نور پردازی از زیر چهره ای ترسناک و غیر آشنا را به ما نشان می دهد. چشم ها در این نوع نور پردازی به دلیل موقعیت خاصی که دارند عجیب به نظر می رسند. توجه کنید که زاویه نور همچینین می تواند بر روی بافت پوست تاکید کند. این عکس را با عکس قبلی مقایسه کنید: این همان چهره است، و تنها موقعیت منبع نور تغییر کرده است، و مشاهده می کنید که این دو چهره با هم تفاوت های اساسی پیدا کرده اند.

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

 

نور طبیعی

نور طبیعی در طیف بسیار وسیع و متنوع وجود دارد و این تفاوت بین آن ها می تواند بسیار زیاد باشد. منبع تمام نور های طبیعی خورشید است، اگرچه این نور تحت تاثیر شرایط مختلف از جمله ساعتی که به ما می رسد و یا شرایط آب و هوایی مختلف به صورت های کاملا متفاوت و با ویژگی های مختلفی همچون شدت زیاد و کم، نرم، سرد و یا گرم به ما می رسد.

درباره اجزا نور اصلی که از سمت نور خورشید به ما می رسد در قسمت اول اشاره شد، این همان نوری است که همه ما از آن به عنوان نور نرمال و یا نور روز از آن یاد می کنیم.

 

در این عکس نور خورشید در میانه صبح و یا بعد از ظهر نشان داده شده است، و این احتمالا نوع مستقیم و سرراستی از نور خورشید به لحاظ نور و ویژگی باشد. اگر چه دو فاکتور اصلی در اینجا وجود دارد که بر روی ویژگی های نور خورشید تاثیر می گذارد: پراکندگی و پوشش ابر.

همانطور که در قسمت اول صحبت شد، نور متشکل از پارتیکل هایی است که به آن ها فوتون می گویند، این پارتیکل ها بر حسب نوع رنگشان دارای طول موج های متفاوتی هستند: رنگ آبی در مقایسه با رنگ قرمز از فوتون هایی تشکیل شده است که طول موج های کوتاه تری دارند.اتمسفر ما از گاز های مختلفی تشکیل شده است که اتم ها و مولکول های آن منحصر به فرد هستند. فوتون ها در حال عبور از اتمسفر با این پارتیکل های اتمی برخورد می کنند و این برخورد باعث می شود که نور در مسیر دیگری بازتاب کند. طول موج های کوتاه تر انحراف بیشتری نسبت به طول موج های بزرگ تر دارند، پس فوتون هایی که بر اثر این برخورد به همه جهات پخش می شوند عمدتا آبی هستند.طول موج های بزرگ تر نور، از جمله قرمز، بدون پخش شدن از اتمسفر عبور می کنند. به همین دلیل است که غروب خورشید قرمز است: نور خورشید زمانی از حجم بیشتری از هوا به ما میرسد که در پایین آسمان است و  در این هنگام نور آبی بیشترین پخش شدگی در اتمسفر دارد و نور قرمز که پخش شدگی کمی دارد عمدتا به ما می رسد.

مسلما این بدان معناست که نور خورشید دارای ویژگی های متفاوت در ساعت های مختلف روز است.

 

ابر ها دارای تاثیر اصلی بر روی رنگ و ویژگی نور خورشید هستند. ابر ها نیمه شفاف هستند، این بدان معناست که اجازه می دهند تا نور خورشید از آن ها عبور کنند، اما با پخش شدگی همراه می شوند. زمانی که نور از اجسام شفاف همچون شیشه عبور می کند اشعه های نوری به همان صورت موازی از طرف دیگر سطح شفاف خارج می شوند، ولی آن چیزی که در جسم نیمه شفاف اتفاق می افتد متفاوت است و اشعه های نوری دچار تغییر شکل و جهت می شوند و از چندین جهت مختلف از جسم نیمه شفاف خارج می شوند. این همان پدیده ای است که در مورد نور آبی و در اتمسفر اتفاق می افتد، با این تفاوت که ابر بر روی تمام موج های نوری تاثیر خود را می گذارد و این مورد تنها معطوف به طول موج های کوتاه نمی شود.

این پدیده پخش شدگی باعث می شود که نور نرم تری داشته باشیم، و منبع نور کوچک ما را (خورشید) به یک منبع نور بزرگ و نرم (تمام آسمان) تبدیل می کند. رنگ همچنین به شدت تحت تاثیر پوشش ابری واقع می شود، زمانی که ابر ها آسمان آبی و نوری که از سمت آن می آید را پنهان می کنند.

 

آفتاب ظهر

 

زمانی که خورشید در بالا ترین نقطه در آسمان قرار دارد، نوری که ما دریافت می کنیم قوی ترین و سفید ترین نور است. کنتراست بسیار بالاست، سایه ها بسیار تاریک هستند، اگرچه با چشم غیر مسلح می توانیم جزییات را در سایه ها مشاهد کنیم. برای خلق این نوع نورپردازی ما نیاز به کنتراست های قوی و بالایی داریم.

نور قوی دارای یک تاثیر سفید کنندگی بر روی ابر ها دارد و این موضوع اشباع کمتری نسبت به زمان های دیگر روز دارد. این کنتراست قوی جذابیت تصاویر در این نوع نور را با مشکل مواجه می کند، اگرچه در این شرایطی که کنتراست پایین تر است می تواند به خوبی عمل کند. به عنوان مثال آب می تواند در شرایط نور قوی می تواند خوب عمل کند، و بسیاری از عکس هایی که در مناطق استوایی و در دریا گرفته می شود در میانه روز است. در باقی موارد کنتراست بالا می تواند جهت استفاده خلق افکت استفاده شود. اکثر عکاس ها از نور میانه روز اجتناب می کنند، اگرچه به این معنا نیست که این شرایط غیر ممکن است.

 

در این عکس که در میانه روز گرفته شده است، توجه کنید که شن کاملا سفید است و سایه ها کاملا تاریک و کنتراست در حد بالای خود وجود دارد.

 

عکاسی آب در میانه روز خوب است چون سطح آب باعث می شود که نور با زاویه یکسان به ما نرسد و جلوه ی خوبی خلق شود.

 

در این عکس که در میانه روز گرفته شده است کنتراست بالا است و استفاده از یک فیلتر اینفرارد تاثیر زیادی بر روی این عکس گذاشته است.

 

اواخر بعد از ظهر

 

زمانی که خورشید در حال پایین آمدن است نور آن نیز گرم تر می شود، و این نور به رنگ زرد گرایش پیدا می کند. رنگ آبی آسمان همچنین باعث پیدایش سایه های آبی تر می شود چون سطوح رنگی ما در حال کاهش است.

نور اواخر بعد از ظهر  بسیار جذاب است از این رو که رنگ آن گرم تر است و کنتراست کمتری دارد که برای چشم جذاب تر است. حدود یک ساعت قبل از غروب خورشید این موضوع به اوج خودش می رسد – عکاسان و فیلم بردار ها از این زمان به عنوان زمان طلایی یاد می کنند و از این نور برای عکاسی های جذاب بسیار استفاده می کنند.

اشباع رنگ در این زمان از روز بسیار بالاست و نور به خودی خود دارای تاثیر شگرفی بر روی سطوحی که به آن می تابد دارد و به آن ها ظاهری گرم و مشخص را می دهد. سایه ها به صورت زیبا و دل انگیزی هستند و این به دلیل تضاد دو رنگ زرد و آبی است که تضاد دو رنگ گرم و سرد می تواند بسیار جذاب باشد. به خاطر این ویژگی های جذاب است که ما این نور را در اکثر عکس ها و فیلم ها مشاهد می کنیم.

 

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

 

غروب آفتاب

با گذشت زمان نور آفتاب به رنگ نارنجی پر رنگ و یا قرمز تبدیل می شود، و این نور بسیار ضعیف تر خواهد شد، به این معنا که کنتراست بسیار پایین می آید. ضعیف شدن نور خورشید به این معنا نیز هست که سایه های بوجود آمده عمیق تر و آبی تر می شوند. سایه ها در غروب آفتاب بسیار طولانی هستند و  بافت اجسام بسیار واضح می باشند.

اگر ابری در آسمان باشد، آسمان در غروب آفتاب می تواند بسیار رنگی باشد – بر خلاف باقی روز که ابر ها در این موقع از زیر نورپردازی می شوند، و غلظت رنگ نارنجی و یا قرمز را می گیرند. این رنگ ها مقداری پیچیدگی را به رنگ آسمان اضافه می کنند و در نتیجه مناطقی که سایه ها در آن ها تشکیل می شوند گاهی اوقات به رنگ صورتی و یا بنفش در می آیند.

غروب های آفتاب بسیار در رنگ ها متنوع هستند و اگر شما چندین غروب آفتاب را مشاهد کنید به راحتی متوجه خواهید شد که هیچ یک از آن ها شبیه به دیگری نیست.

 

 

هوای گرگ و میش (قبل از تاریکی)

 

هوای گرگ و میش در زمان خاصی از روز اتفاق می افتد که معمولا دارای نورپردازی بسیار زیبا و جذابی نیز هم هستند. زمانی که خورشید دیگر در افق آسمان نیست، آسمان تنها منبع نور طبیعی به حساب می آید. به همین دلیل و در نتیجه این منبع نور، نوری که به ما می رسد بسیار نرم، با سایه و کنتراست کم و رنگ های منحصر به فرد است.

پس از غروب آفتاب در یک روز صاف، معمولا قسمت غربی آسمان به رنگ صورتی در می آید و این پدیده خیلی اوقات اتفاق می افتد و برای کسانی که زیاد به این موضوع تا به حالا دقت نکرده اند می تواند بسیار جذاب باشد.

ما این نور صورتی را می توانیم بیشتر بر روی سطح ساختمان های سفید، شن و یا آب مشاهد کنیم. این نور صورتی بسیار کم رمق تر از آن است که بر روی سطوح تاریک همچون شاخ و برگ تاثیر بگذارد، و زمین در این مواقع تاریک به نظر می رسند.

اگرچه این پدیده همیشه اتفاق نمی افتد و گاهی اوقات آسمان در قسمت غربی خود آبی می شود. همچنین همیشه یک نور کم رنگ زرد و نارنجی در غرب وجود دارد، جایی که آسمان از زیر خط افق روشن می شود. این روشنایی پس از غروب در آسمان می تواند تا یک ساعت نیز به طول بینجامد، رنگ های آسمان در این مرحله سریعا تغییر می کنند و عمر کوتاهی دارند. شایان ذکر است که آسمان غربی در این لحظات می تواند صورتی، زرد، نارنجی و قرمز باشد.

از محیط های داخلی زمانی که به آسمان نگاه می کنیم آسمان را به رنگ آبی تیره ای مشاهده می کنیم، مخصوصا زمانی که لامپ های رشته ای در خانه استفاده شده باشد این کنتراست بیشتر خودش را نشان می دهد.

در آسمان پوشیده از ابر نور آسمان همیشه آبی است (آسمان صاف و بدون ابر برای نور صورتی لازم است) و معمولا تاریک تر است و شب زودتر خودش را نشان خواهد داد.

 

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

 

سایه باز

 

در سایه باز آسمان اصلی ترین منبع نوری ماست و به همین دلیل این نور دارای رنگ آبی قوی است. نوری که از طرف آسمان می رسد پخش شدگی بسیاری دارد و سایه های نرمی را ایجاد می کند.

نور در سایه باز همچنین می تواند تحت تاثیر نور بازتاب محیط هم باشد، به عنوان مثال دیوار های مجاور و نزدیک. شاخ و برگ و دیگر سطوح نیز می توانند در سایه باز تاثیر خود را بگذارند که در نتیجه آن ایجاد رنگ های متنوع است. اگر شما در جنگل انبوهی باشید که آسمان را نمی توانید ببینید و شاخ و برگ درختان آن را پوشانده است، نوری که شما از محیط دریافت می کنید به رنگ سبز است، و همین تاثیر می تواند بین درخت ها و چمن دیده شود.

 

 

آسمان پوشیده از ابر

 

نوری که آسمان پوشیده از ابر می آید بسته به نوع و ضخامت ابر و زمان روز بسیار می تواند متنوع باشد. بر خلاف نظر عامه مردم این نور می تواند بسیار زیبا و دارای ویژگی های بسیار جذابی باشد. زمانی که تمام آسمان به منزله یک منبع نور عمل می کند و این منبع نور بسیار نرم و به صورت پخش شدگی کامل به ما می رسد، سایه های بسیار نرمی را نیز تشکیل می دهد. کنتراست بسیار پایین است و اشباع رنگ ها معمولا بسیار زیاد است.

رنگ این نور بیشتر بستگی به زمان روز دارد. برخی بر این باورند که نوری که از آسمان پوشیده از ابر به ما می رسد آبی است و هر قدر ابر ها ضخامت بیشتری داشته باشند این نور نیز آبی تر می شود، در صورتی که در برخی اوقات چیز های متفاوت تری را می بینیم، به عنوان مثال زمانی که خورشید در نهایت تابش خود قرار دارد نوری که به ما می رسد سفید و یا خاکستری است و وقتی که ضخامت ابر ها بیشتر می شود این نور سفیر تر می شود. زمانی که موقعیت خورشید در آسمان پایین تر می آید نور آبی تر می شود و با گذشت زمان و غروب خورشید این موضوع بیشتر خود را نشان می دهد.

از نور آسمان پوشیده از ابر معمولا به عنوان یک نور خسته کننده یاد می شود، در صورتی که این نور می تواند بسیار زیبا هم باشد. به این دلیل نور بسیار نرم جذابیت خودش را دارد که برای نشان دادن رنگ ها و بافت اجسام بسیار عالی عمل می کند. سطوح بازتاب کننده در این نور می توانند بسیار جذاب به نظر برسند، ما بازتاب خود آسمان را در این نور می توانیم بر روی این سطوح ببینیم،  این موضوع بیشتر در سطح آب دیده می شود و البته بر روی سطوح فلزی براق همانند سطوح ماشین ها این موضوع نیز کاملا قابل مشاهده است.

 

 

آسمان پوشیده از ابر روشن

 

در روزی که آسمان پوشیده از ابر های نازک است، ما می توانیم برخی نور های مستقیم کوچک را که از بین آن ها تابیده می شود را مشاهد کنیم و همین نور ها سایه های شدید تری ایجاد می کنند و تا زمانی که ابر جلوی نور مستقیم خورشید قرار دارد سایه ها نرم هستند. نور آسمان پوشیده از ابر نازک برای مقایسه کردن نوری که در آسمان بدون ابر و با ابر های ضخیم به ما می رسد بسیار خوب است.

در روزی که آسمان بوسیله ابر های نازک پوشیده شده است بر خلاف روزی که ابر های ضخیمی در آسمان داریم بافت های اجسام بسیار قابل مشاهده تر هستند. ابر های با ضخامت متفاوت و یا فاصله خالی که در بین آن ها قرار دارد می تواند بسیار به نشان دادن رنگ آسمان کمک کند. زمانی که ما ابر های نازکی را داریم رنگ ها در آسمان می توانند بسیار قابل توجه باشند، و آسمان در موقعیت هایی که ابر های نازک و یا شکسته داریم می تواند بسیار جذاب باشد. عامل دیگری که می تواند بر روی رنگ تاثیر بگذارد فاصله ابر ها است که می تواند رنگ های زرد و گاها نارنجی را به دلیل شکست نور حتی در میانه آسمان تشکیل دهند.

 

 

ابر شکسته، نور طوفانی، نور با نقاط رنگارنگ

 

دیدن این نور ها در محیط اطراف ما و در محیط های طبیعی بسیار عادی است، و ما این نور ها را با توجه به ویژگی هایی که دارند به ترتیبی که در بالا گفته شد تقسیم کرده ایم.

زمانی که ما ابر های شکسته ای در آسمان داریم نور های مختلفی را دریافت می کنیم چون در غیاب نور خورشید آسمان رنگ آبی خودش را می تاباند و نور خورشید هم از روزنه هایی که در ابر ها وجود دارد به صورت مستقیم می تابد و این ترکیب به گونه های بسیار متفاوتی می تواند باشد. ابر ها می توانند بر روی یک منظره سایه های بازی را درست کنند و در برخی جاها به دلیل شکستگی موجود در ابر ها نور خورشید به صورت قطعات پراکنده مستقیم نمایان می شود. کنتراست می تواند بسیار بالا باشد و نور پس زمینه آسمان تیره می تواند تصویر دراماتیکی را پدید بیاورد، و به دلیل تفاوت این دو نوع نور مختلف (آسمان تیره و نور روشن) گاهی اوقات منظره ی منحصر به فردی خلق می شود.

آسمان در این نوع نور می تواند به دلیل چندین عامل مختلف رنگ های متنوعی به خود بگیرد: زمان روز، ضخامت ابر ها، فاصله ی بین ابر ها، فاصله خود ابر ها از زمین و … . این رنگ ها می توانند در گستره ای از رنگ های آبی ، زرد، نارنجی و یا خاکستری باشند. نور می تواند با توجه به سرعت عبور ابر ها به سرعت تغییر کند، نور خورشید گاه به گاه پدیدار و ناپدید می شود.

نور با نقاط رنگارنگ، که معمولا در زیر شاخ و برگ ها دیده می شود، نوع دیگری از ترکیب رنگ و سایه در طبیعت است. این نور دارای کنتراست بسیار بالایی است، در نور کامل خورشید، نور با نقاط رنگارنگ می تواند بسیار روشن باشد و با سایه های ایجاد شده کنتراست بالایی داشته باشد. بسیاری از دوربین های موجود نمی توانند تمام این طیف رنگی را ثبت کنند، اگر چه با چشم غیر مسلح تا حدود زیادی قادر به تشخیص این رنگ های متنوع هستیم.

 

 

 

شب

 

با این حال که دیگر در این وقت روز خورشید در آسمان نیست، خود آسمان به خودی خود و در کل دارای مقداری نور است. این نور ممکن است از شکست نور خورشید در اتمسفر زمین و یا نور ماه باشد. ستاره های دیگر بسیار دور تر از آن هستند که بتوانند تاثیری بر روی آسمان بالای سر ما داشته باشند.

نکته مهمی که برای پی بردن به نور آسمان می توانیم همواره در ذهن داشته باشیم این است که در شب همیشه آسمان از زمین روشن تر است – مگر اینکه یک نور مصنوعی به روی زمین بتابد. به عکس زیر نگاهی بیندازید، تصویری که در سمت چپ قرار دارد درست است، تصویر سمت راست از لحاظ فیزیکی درست نیست چون نوری که بر روی زمین است از جای دیگری نمی آید.

 

اگر نور ماه در شب قابل مشاهده است باید به یاد داشته باشیم که این نور بازتاب نور خورشید است و دقیقا از همان قوانین مشابه نور خورشید پیروی می کند. زمانی که ماه نزدیک افق است دارای نور قرمز و یا زرد است، اما زمانی که به میانه آسمان می آید سفید و سفید تر می شود. سطح خود ماه رنگی و دارای سایه های خاکستری است.

نوری که از طرف آسمان می آید نرم و پخش شده است، و اگر نور ماه حضور داشته باشد همانند نور خورشید آن نیز سخت است. تفاوت اصلی نور ماه در برابر نور خورشید این است که نور ماه بسیار ضعیف تر است، پس نسبت نور خورشید در وقت روز به نور ماه در شب به آسمان کاملا با هم تفاوت دارند. مسئله دیگری که شما باید از آن آگاه باشید این است که زمانی که با چشم غیر مسلح به ماه نگاه می کنید، این منبع نوری بسیار کوچک است.

از نظر رنگ، چشمان ما در شب قابلیت تشخیص رنگ ها را بسیار کم دارد، از این رو ما شب را بدون رنگ می بینیم. با این وجود نگاتیو های عکاسی به رنگ در شب حساس هستند، در حقیقت اگر شما شاتر دوربین خود را به اندازه ی کافی باز بگذارید، شما می توانید همان عکسی که در روز بگیرید را در شب نیز داشته باشید و در مقایسه با چشمان غیر مسلح عکسی که در شب گرفته می شود دارای رنگ های بسیاری است.

شیوه ای که در فیلم های کلاسیک برای به تصویر کشیده شب استفاده می شد به این صورت بود که فیلم برداری در روز روشن انجام می شد و برای ایجاد حس شب از یک فیلتر قوی آبی استفاده می کردند.

عامل دیگری که باید در نظر داشته باشید آلودگی نوری در هنگام شب است. در انگلستان مهم نیست که شما کجا باشید (حتی در حومه شهر که فاصله زیادی با شهر ها دارد) شما همیشه می توانید نور بازتابی از شهر ها را بر روی ابر ها مشاهده کنید. شما برای دوری از این مسئله باید در فاصله بسیار زیادی و به دور از تمدن امروزی باشید.

 

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

بخش چهارم: نورپردازی داخلی و مصنوعی

از زمان طلوع خورشید، از اول روز تا هنگام غروب، نور طبیعی شدت رنگ‌ ها در محیط خانه ما را تغییر می ‌دهد. نارنجی در پائیز، آبی در زمستان، رنگ‌ های ملایم در بهار و زرد درخشان در طول تابستان بیشتر به چشم می ‌آیند. 

نورپردازی داخلی نسبت به آنچه در بیرون و محیط باز وجود دارد ویژگی های متفاوتی دارد، و به ندرت نور مستقیم خورشید را می توان در نورپردازی داخلی یافت. در نورپردازی داخلی، این ما هستیم که کنترل منابع نوری را به عهده داریم و از آن ها برای مقاصد خودمان استفاده می کنیم. به عنوان مثال نورپردازی نقطه ای داخل خانه بیشتر برای جذاب نشان دادن محیط استفاده می شود، و نور های پخش شده معمولا برای محیط های اداری استفاده می شود، به صورتی که کاربردی تر و مقرون به صرفه تر باشد.

اکثر نور های داخلی حالت پخش شدگی دارند، که هدف از ابزاری مثل آباژور نیز همین است، که به منظور تولید یک نور نرم و سایه های با کنتراست پایین استفاده می شود. در نقطه مقابل لامپ های رشته ای یا نور افکن ها وجود دارند که نور سخت و با شدت بالایی را تولید می کنند. در هر صورت طراحان نورپردازی معمولا چندین نوع از این نور های متمرکز را استفاده می کنند و استفاده از چند تای آن ها در به وجود آوردن سایه های نرم به آن ها کمک می کند.

نور خورشید در محیط داخلی همیشه به صورت پخش شدگی و حاصل بازتاب این نور ها بین دیوار ها، کف و سقف است. نور مستقیم خورشید می تواند از طریق پنجره ها وارد فضای خانه شود اما به دلیل نوع طراحی خانه ها و سایز کوچک پنجره ها معمولا نسبت نور مستقیم به نور بازتابی بسیار کم و یا در حد صفر است و ما معمولا شاهد نور های بازتابی از طرف دیوار ها، کف و سقف هستیم.

نور پنجره

نور پنجره به گونه ای است که ما به صورت کلی در محیط های داخلی مشاهده می کنیم. زمانی که پنجره به عنوان یک منبع نور برای ما کار می کند، نوری که از آن دریافت می کنیم بسیار نرم و به صورت پخش شده است، این نور می تواند بسیار جذاب و برای عکاسی بسیار خوب باشد. اگر تنها یک پنحره  یا یک منبع نوری داشته باشیم با وجود داشتن یک نور نرم، نور دریافتی دارای کنتراست بالایی است، با اضافه شدن چندین منبع نور از پنجره های مختلف کنتراست پایین تر می آید و نور های پر کننده بیشتری نیز داریم.

رنگ این نور به خیلی چیز ها بستگی دارد: در درجه اول آب و هوا بر روی نوری که از طریق پنجره می تابد تاثیر می گذارد، اگر محیط بیرون پوشیده از ابر باشد نور به تناسب نوع ابر می تواند سفید، آبی و یا خاکستری باشد.  در یک روز آفتابی ممکن است این نور دارای رنگ آبی یا سفید، زرد و یا قرمز (بسته به ساعت روز) باشد. با این وجود زمانی که نور از طریق پنجره وارد اتاق می شود با اجسام برخورد می کند و بازتاب دارد، این اجسام هم ممکن است دارای رنگ های مختلف باشند که هر یک به نوبه خود بر روی رنگ این نور تاثیر خور را خواهند گذاشت.

به طور واضح، تمام این فاکتور ها بر روی رنگ نوری که از طریق پنجره می آید تاثیر گذار هستند و شما با توجه به نوع نور و رنگی که به آن نیاز دارید باید با عوامل مختلف دیگر آن ها را پوشش دهید. ساده ترین نوری که از آسمان پوشیده از ابر به ما می رسد و از پنجره عبور می کند دارای رنگ سفید است که شما می توانید با استفاده از چندین وسیله رنگی که در مسیر این نور قرار می دهید به رنگ دلخواه خود برسید.

یکی از انواع نور های معروفی که از پنجره می تابد نور شمالی نام دارد، و به پنچره ای که به سمت شمال باز می شود نیاز دارد. در گذشته که هنرمندان به وجود نور مصنوعی به این اندازه واقف نبودند در استودیو های خود از یک پنجره که رو به شمال بود استفاده می کردند و بوسیله این نور کار نورپردازی را انجام میدادند. به دلیل وجود خورشید در جنوب (در نیم کره شمالی) نوری که از طریق این پنجره وارد فضای درونی می شود دارای پخش شدگی است – نور نرم دارای شدت نوری کم و سایه های با کنتراست پایین است. اصلی ترین کیفیت نور شمال این است که نور بدون تابش مستقیم خورشید وارد فضای اتاق می شود. اتاق هایی که در قسمت شمالی خانه قرار دارند نسبت به اتاق های جنوبی تاریک تر و البته دلپذیر تر هستند.

نور لامپ های رشته ای خانگی

این نوع نور، معمول ترین نوری است که ما در فضای داخلی مشاهده می کنیم. تنوع این نور با توجه به فاصله و یا اشیایی که آن را احاطه کردند از جمله حباب های لامپ ها و یا کریستال های یک لوستر بسیار متنوع است.

نوری که از لامپ رشته ای صاطع می شود زرد و نارنجی است. نور لامپ های رشته ای گرم و یکنواخت است و از این رو شباهت زیادی به نور طبیعی دارد و از این جهت بهترین نور مصنوعی می باشد. این لامپ ها از لحاظ بازده تبدیل الکتریسیته مقرون به صرفه نیستند و کمتر از ۵% انرژی دریافتی را به نور تبدیل می کنند. بعضی از کشورها، مانند استرالیا لامپ هایی با بازدهی بالاتر را جایگزین این لامپ ها کرده اند.

 ذهن ما قابلیت فیلتر کردن نور نارنجی را دارد و ما زمانی که در معرض این نور قرا می گیریم اشیا را می توانیم به رنگ سفید تری ببینیم. این مسئله زمانی نمود بیشتری پیدا می کند که عکسی که شما از شیئ مورد نظر خود می بینید را با هم مقایسه کنید و در این زمان متوجه خواهید شد که شیئ مورد نظر نارنجی تر از آن چیزی است که شما مشاهده می کنید و این به این دلیل است که دوربین عکاسی این نور را در شرایط طبیعی خود فیلتر نمی کند.

خاصیت این نور این است که با توجه به محیط و اندازه آن تاثیری که می گذارد متفاوت است. معمولا وقتی از یک نور لامپ رشته ای برای روشن کردن یک محیط استفاده می کنیم، نور جذابی نخواهیم داشت، اما ترکیب این نور با نور های دیگر ممکن است نور خوب و چشم نوازی را برای ما داشته باشد. معمولا از این نوع لامپ ها در لوستر ها و یا آباژور ها استفاده می شود تا نور به صورت مطلوب تری در بیاید. 

نکته مهم دیگری که در استفاده از این لامپ ها باید در نظر داشته باشیم این است که زمانی که از چندین لامپ رشته ای به عنوان منبع نوری استفاده می کنیم نور نرم تری خواهیم داشت و سایه ها با کنتراست کمتری نسبت به محیط اطراف تشکیل می شوند. در ضمن از اشیا و یا ابزار های دیگری نیز می توانیم برای جلوه دادن به این نور استفاده کنیم. به عنوان مثال می توانید استخر آبی را در نظر بگیرید که توسط یک نورافکن روشن شده است و مشاهده می کنید که نور به چه صورتی از روی سطح آب منعکس می شود و چه جلوه ی زیبایی به محیط اطراف خود می دهد. استفاده از چندین لامپ رشته ای به عنوان منبع نور  و فیلتر های مختلف بسیار جذاب تر از یک لامپ رشته ای تنها است. 

منابع نوری مختلفی هم وجود دارند که می توانند این نور را تحت تاثیر خود قرار دهند به عنوان مثال تلویزیون و کامپیوتر با نور خاصی که تولید می کنند می توانند این نور را کاملا تحت تاثیر خود قرار دهند. 

 

رستوران ها، فروشگاه ها و طراحی دیگر فضا های داخلی تجاری

فروشگاه ها و به طور کلی مراکز تجاری بیشتر از هر نوع ساختمانی از نورپردازی بهره می برند. اولین و با اهمیت ترین نقش نورپردازی در فروشگاه ها نمایش برای جذب مشتری می باشد  که چشم بیینده به سوژه مورد نظر جلب شود و این موضوع در محیط های تجاری نورپردازی از اهمیت بسزایی برخوردار است.

رستوران ها معمولا دارای نور کم و نرمی هستند. با استفاده از چندین نور مختلف و دکوراسیونی متشکل از گل های روی میز و شمع ها سعی می شود تا محیطی آرام و دل پذیر نشان داده شود.

به طور طبیعی نورپردازی از طریق درخشش و تلألویی که سیستم های نورپردازی ایجاد می کنند به دست می آید، ولی تأثیر آن در فروشگاه ها چشم گیر و با اهمیت است. فروشگاه ها باید ظاهر خود را با استفاده از نورپردازی های پر شورتر مانند نورهای متحرک، نورهای رنگی و جذاب به نمایش درآورده تا مشتریان را به سمت خود جذب کنند. دومین نقش نورپردازی، روشن ساختن اجناس می باشد. در موفق ترین طراحی مراکز تجاری پیش از آنکه ویژگی شاخص اجناس را به نمایش بگذارند، روشنایی همۀ آنها را تأمین می کنند. سومین وظیفه ی با اهمیت نورپردازی در فروشگاه ها به هیجان درآوردن و برانگیختن مشتری می باشد. چهارمین نقش نورپردازی در فضای تجاری، روشن ساختن نوع فعالیت در آن محیط می باشد. برای مثال استفاده از چراغ های آویز مدل دار در محدوده ی فروش که شیوه ای کلاسیک در طراحی نورپردازی است، علاوه بر روشن ساختن عمل فروش، پشتوانه ای برای مزمون فروشگاه و راه گشایی برای مشتریان است.

۱ – نورپردازی عمومی و زمینه: به وسیلۀ این نورپردازی، نور مورد نیاز برای عملکردهای معمول و مناسب محیط تأمین می شود. معمولا مقدار این نور به وسیله حس گرهای تنظیم میزان نور طبیعی در محیط مشخص می شود.

۲ – نورپردازی موضعی و تأکیدی: به وسیلۀ این نورپردازی، عناصر و فضاهای معمارانه بخش های بخصوصی از محیط، بیشتر مور تأکید قرار می گیرند. فضاهایی مانند ورودی ها، راه های ارتباطی و نقاط مکث. همچنین با نورپردازی تأکیدی بیشتر بر حضور آثار هنری، مجسمه ها، آبنماها و فضاهای سبز تأکید می شود.

۳ – نورپردازی تزئینی: از این نوع نورپردازی برای ایجاد تغییر و تفاوت در نور طبیعی روز استفاده می شود، تا در فضای عمومی تنوع ایجاد گردد. همچنین برای خلق هیجان کاربرد دارد. مثلاً لبه پله های طبقات یا بافت مصالح دیوارها و راه های ورودی مرکز خرید با این نوع نورپردازی جلوه بهتری خواهند داشت. همچنین برای ایجاد تمایز بین فضاها با کاربری های مختلف مثلا در تعریف فضاهای تفریحی مراکز خرید می توان از آن استفاده کرد.

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

نورپردازی داخلی و مصنوعی

از زمان طلوع خورشید، از اول روز تا هنگام غروب، نور طبیعی شدت رنگ‌ ها در محیط خانه ما را تغییر می ‌دهد. نارنجی در پائیز، آبی در زمستان، رنگ‌ های ملایم در بهار و زرد درخشان در طول تابستان بیشتر به چشم می ‌آیند.

نورپردازی داخلی نسبت به آنچه در بیرون و محیط باز وجود دارد ویژگی های متفاوتی دارد، و به ندرت نور مستقیم خورشید را می توان در نورپردازی داخلی یافت. در نورپردازی داخلی، این ما هستیم که کنترل منابع نوری را به عهده داریم و از آن ها برای مقاصد خودمان استفاده می کنیم. به عنوان مثال نورپردازی نقطه ای داخل خانه بیشتر برای جذاب نشان دادن محیط استفاده می شود، و نور های پخش شده معمولا برای محیط های اداری استفاده می شود، به صورتی که کاربردی تر و مقرون به صرفه تر باشد.

اکثر نور های داخلی حالت پخش شدگی دارند، که هدف از ابزاری مثل آباژور نیز همین است، که به منظور تولید یک نور نرم و سایه های با کنتراست پایین استفاده می شود. در نقطه مقابل لامپ های رشته ای یا نور افکن ها وجود دارند که نور سخت و با شدت بالایی را تولید می کنند. در هر صورت طراحان نورپردازی معمولا چندین نوع از این نور های متمرکز را استفاده می کنند و استفاده از چند تای آن ها در به وجود آوردن سایه های نرم به آن ها کمک می کند.

نور خورشید در محیط داخلی همیشه به صورت پخش شدگی و حاصل بازتاب این نور ها بین دیوار ها، کف و سقف است. نور مستقیم خورشید می تواند از طریق پنجره ها وارد فضای خانه شود اما به دلیل نوع طراحی خانه ها و سایز کوچک پنجره ها معمولا نسبت نور مستقیم به نور بازتابی بسیار کم و یا در حد صفر است و ما معمولا شاهد نور های بازتابی از طرف دیوار ها، کف و سقف هستیم.

 

نور فلورسنت

 

نور های فلورسنت معمولا در جایی کاربرد دارند که عامل هزینه فاکتور اصلی به حساب می آید، رنگ دمایی آن ها معمولا به سبزی می زند، بر خلاف چیزی که مغز ما این نور را یک نور سفید متعادل می بیند این نور بسیار بد است. این نورپردازی معمولا در دفاتر، ایستگاه ها، ساختمان های عمومی و هر جایی که به نورپردازی ارزان قیمت مورد نیاز است مشاهده می شود.

نور های فلورسنت معمولا در جاهایی استفاده می شود که محوطه و فضای بزرگی دارند که نور های مجزایی هم در آن جا وجود دارد، به این معنا که سایه های اورلپ و چند بخش مستطیل شکل نورانی قوی در این مکان ها وجود دارد. چگالی این نور ها روشنایی نورپردازی را مشخص می کنند: همچون تنظیمات نورپردازی در یک فروشگاه که از تعداد زیادی روشنایی برای سفید نشان دادن محیط استفاده می کنند و فضاهای اسپارتان همچون پارک ها که تنها از چند نور استفاده می کنند و فضای آن ها معمولا تاریک است.

 

 

نورپردازی های مختلط

 

در هر دو نورپردازی داخلی و بیرونی بسیار طبیعی است که ما مخلوطی از نور طبیعی و نور مصنوعی را مشاهده کنیم. این موضوع می تواند نور های بسیار جالبی را که مخلوطی از رنگ های مختلف هستند را تولید کند، خصوصا زمانی که نور طبیعی و نور لامپ های تنگستن با مشارکت هم نور های آبی و قرمز تولید می کنند.

هر جسمی که کنار پنجره قرار دارد (نه زمانی که بیرون بسیار تاریک است) از این ترکیب نور طبیعی و مصنوعی بی بهره نیست. این نوع نورپردازی در بیرون از محیط های بسته هم به وضوح قابل مشاهده است، به عنوان مثال می توان به نورپردازی خیابان ها اشاره کرد. نورپردازی ساختمان ها هم رنگ های بسیار جذابی دارند و کنتراست بسیار جالبی را با نوری که از آسمان می آید درست می کنند.

استفاده از این نوع نورپردازی در محل کار می تواند جذابیت ویژه بصری را برای کارکنان ایجاد کند.

 

نور آتش و نور شمع

 

نوری که از زبانه های آتش به ما می رسد به مراتب قرمز تر از نوری است که از لامپ های حبابی مشاهده می کنیم، در حقیقت رنگ دمای آن بسیار پایین تر از آن است که مغز ما بتواند برای جبران آن کاری بکند و ما در حقیقت رنگ نارنجی و قرمز را دریافت می کنیم.

موضوع مهم دیگری که باید در نظر بگیریم این است که این نوع منابع نوری پایین تر از سطح لامپ های رشته ای وجود دارند: آتش معمولا بر روی زمین و شمع بر روی میز یا مبلمان یافت می شود، در صورتی که لامپ های رشته ای معمولا به سقف آویزان است. این مورد یک تاثیر کاملا واضح بر روی اشیا دارد، از برخورد نور با سطوح تا ایجاد سایه ها و روشنایی های متفاوت. در نهایت این را بگوییم که این نور بسیار گرم است و معمولا منبع نوری تکان می خورد همانند نور آتش و شمع که حالت سوسو زدن را دارد.

 

 

نورپردازی خیابانی

 

نورپردازی های خیابانی معمولا یک نارنجی عمیق هستند، و طیف بسیار باریکی دارند که به این معناست که نمی توانند رنگ های دیگر را نشان دهند. همین موضوع باعث می شود تا هر شی زیر آن ها قرار می گیرد تک رنگ نارنجی شود.

اشیایی که در بین دو و یا چند نور خیابان قرار می گیرند دارای سایه های مختلف هستند. چیز دیگری که مشاهده می کنیم روشنایی زیر آن ها است که معمولا محوطه کوچکی است و همین موضوع باعث می شود که نور تاریک بر کل خیابان غلبه داشته باشد و ما کنتراست نوری بسیار بالایی را در خیابان ها شاهد باشیم.

 

 

نور عکاسی

 

توضیح کامل نورپردازی عکاسی چیزی فراتر از قصد این مقاله (معرفی نور ها و انواع نور پردازی) است، اما به اختصار توضیحاتی در این مورد خدمت شما بیان می شود. نور ماهیت عکاسی است و بدون آن عکسی وجود نخواهد داشت. کلمه فوتو-گرافی از کلمه یونانی photo و graph تشکیل شده که به معنای نور نگاری است. برای همراه شدن با زبان نور، عکاس نیازمند دانش، مهارت و هنروری است.

نورپردازی های متعددی در عکاسی وجود دارد که معمول ترین آن ها در پرتره و عکس های تبلیغاتی یافت می شود نور بسیار ملایم که از یک فلاش پخش کننده است. این نور به سادگی و بوسیله نبود سایه قابل تشخیص است.

 

ترجمه اختصاصی سایت خانه انیمیشن

منبع: itchy animation