انیمیت انواع راه رفتن (قسمت هفتم)

انیمیت راه رفتن همواره یکی از سخت ترین چالش های یک انیماتور است.

 

در قسمت اولاین آموزش با کلیاتی از راه رفتن، در قسمت دوم با مفاهیمی همچون احساس وزن کردن، تنظيم TEMPO و يا گام ، در قسمت سومبا مکان گذشت و يا شکست ( کليد نهايی راه رفتن )، درقسمت چهارم با برخورد پرشی دوتايیTHE DOUBLE BOUNCE   ، در قسمت پنجم با تغييرات در راه رفتن ها، حرکات پا و مچ پاو در قسمت ششم با مکان بندی برای راه رفتن های معمولی، حرکت و وزن، خط کمر و حرکت بازو ها آشنا شدیم و حالا ادامه این آموزش…

 

برای تحرک بيشتر 

 

آرنجها و مفاصل را می شکنيم 

ما می توانيم با استفاده از خطوط راست حرکت ها را از حالتی مايع شکل به جامد تر تبديل کنيم ( حرکت ها واقعی تر جلوه داده شود. ) 

 

با توجه به اينکه ما از اين حرکات زياد خواهيم داشت – بگذاريد آن را برای شما کاملاً واضح کنم. 

 

عجيب نمی شود ؟ البته بعد از اتمام کار زمانی که برای هر طرح ۴ تا طرح ميانی قرار داديم و يا در ۱/۶  هر ثانيه کار کنيم آن

وقت ديگر نمی توان چيزی را تشخيص داد. ولی يک چيزهايی را احساس خواهيم کرد. ما احساس تحرک بيشتر و کمی تغيير خواهيم داشت. يک روز شخصی از فرد استر(  FRED ASTAIRE  رقاص مشهور ) پرسيد که : « تو اين حرکات را چگونه انجام می دهی ؟ »

جواب داد : « بسيار ساده با هر دو پا به هوا می پرم و شروع می کنم » 

حرکات او را مطالعه کنيد !   متوجه خواهيد شد که او دائماً در حال خم کردن مفاصلش است. 

او مشهور به ميکی ماوس انسان ( HUMAN MICKEY MOUSE) شده بود. 

من به َاَن XX  می گويم. 

 

در اينجا مفاصل دست به تعداد زياد شکسته شده. 

 

 

شکستن مفاصل و يا هر چه شما می خواهيد نامش را بگذاريد، يکی از مهمترين فرمول های انيميشن است. « شما بايد اين کار را انجام بدهيد همه اين را می دانند» 

بر می گرديم به سراغ اشکال ثابت 

با اينکه تمام اين روش ها خيلی جالب هستند ولی ما بايد توجه داشته باشيم که کدام آن ها با شخصيت ما همخوانی دارد. ما هم اکنون به حالت کلی احتياج داريم و دو عدد چشم می تواند يک شخصيت بسازد. طرح های زيبا و شخصيت های جالب را برای بعد می گذاريم. 

ما می توانيم زمان بندی حرکات دست را محاسبه کنيم. فرض کنيد دستها آرام تر از پاها حرکت کنند. آن وقت پاها را در  8 انيميت کرده و چهار قدم را بوجود می آوريم. 

 

حالا دستها را اضافه کرده و آنها را در ۱۶  می سازيم. 

هم اکنون با پاهای ساخته شده در ۸  و دستهای  16 ، مدت زمان حرکت دست دو برابر حرکت پا خواهد شد. 

 

در طرح های نهايی حرکت دستها هماهنگ با پاها است. ولی در طرح ١٧ دست ها بطور غير واقعی هماهنگ با پای خود و نه خلاف آن حرکت می کند. 

 

اين روش در يک دويدن، تأثير بسيار خوبی خواهد داشت. 

يک کار ديگر  

دست ها با سرعت پاها عقب جلو خواهند رفت. 

راه رفتن ها در ۱۶  و دستها در  8 خواهد بود. 

يک قدم را برداشته و تا حد امکان با فاصله ی زياد روی زمين قرار می دهيم برای اين کار به طرح های ميانی زيادتری احتياج داريم 

 

حالا دست ها را اضافه کرده 

حالات نهايی ( کرانه ) در ١ و ٩ و ١٧ قرار می گيرند. 

 

هر کدام اين ها يک طرح ميانی لازم دارد- و کار بايد با توجه به اين همه حرکت دست ها در ۸  انجام بگيرد. و به همين جهت اين روش در يک دويدن کارکردی نخواهد داشت. 

خنثی کردن 

حرکاتی که در راه رفتن يک مرد چاق، يکديگر را خنثی می کنند. 

و دوباره با پايين رفتن بدن شکم بالا می رود.  و وقتی حجم بدن بالا می رود شکم پايين رفته.

وقتی حجم بدن پايين می رود شکم بالا می رود. 

 

قانون 

وقتی بدن بالا می رود چيزهايی که استخوان ندارند مثل موها پايين می روند. 

همه چيز را صاف نگه داريد و فقط تحرک بوجود آوريد ! 

حالا که به پايان اين راه رفتن ها نزديک می شويم، بگذاريد ببينيم چه اتفاقی می افتد  فرض کنيد که يک خانم راه می رود  لباسها در خلاف باسن ها حرکت می کند. 

 

باسن ها به طرف پاهای جلو حرکت می کنند. 

توجه داشته باشيد که ما در اينجا در تمام حرکات اغراق کرده ايم و خود شما بايد در اندازه ی آن تصميم بگيريد. 

 

در ضمن يادتان باشد که خانمها روی يک خط و با فاصله ی کم حرکت می کنند. وقتی پاها از خطوط بگذرند طرح ها نيز زنانه تر می شوند معمولاً مانکن ها و بازيگرها از خط می گذرند. 

در اينجا يک فرمول برای راه رفتن کارتونی در  8 ارائه می شود : 

 

بقيه طرح های ميانی معمولی هستند 

در دهه ی ۱۹۵۰ وقتی انيماتورها، حرکات واقعی را کاملاً زير پا گذاشتند حرکات بسيار جالبی مخصوصاً برای بچه ها ابداع کردند. شخصيت يک قدم بر می داشت و بين ۴ تا ۶ فريم به هوا می پريد و روی زمين فرود می آمد و دوباره قدم بر می داشت

شايد دو و يا سه قدم بر می داشتند و دوباره می پريدند. 

در اين روش يک بچه ی کاملاً آرام در افکار خود در حال راه رفتن است اگر ما اجزاء بدن را فشرده و کشيده نکنيم و تغييراتی در آن بوجود نياوريم شخصيت ما مثل يک تکه کاغذی که بالا و پايين می رود بنظر خواهد رسيد. به حرکات سر بدن و باسن اين ورزشکار بوکس توجه کنيد. در واقع حرکات باسن به حرکت احساس وزن می دهد. در اينجا در واقع جای طرح های کليد نهايی ( کرانه) با ميانه ی اصلی ( گذشت) جابجا شده و در واقع برخورد، طرح گذشت ما شده است. 

باز هيچ قانونی وجود ندارد شما انتخاب می کنيد که کار از کجا شروع بشود. 

 

زمانی که باسن بالا می رود ما يک کرانه ديگر طراحی می کنيم تا باسن بالاتر رود و همين کار را با باسن پايين نيز انجام می دهيم تا کرانه ای جديد با باسنی پايين تر بوجود بيايد. 

 

حال با توجه به اينکه بالاترين و پايين ترين حالات مشخص هستند ما طرح ها را به هم ارتباط می دهيم و آن چيزی را که می خواهيم بدست می آوريم.

 

يک روش جالب برای طراحی راه رفتن در پرسپکتيو وجود دارد. 

 

ستونهايی را می کشيم تا بالا و پايين آنها در مسيری به نقطة گذر برسند. سپس از وسط ستون اول خطی آبی را به نقطة گذر متصل می کنيم. 

 

و حالا از بالای ستون اول به وسط ستون دوم خطی می کشيم تا پايان ستون دوم مشخص شود و بدين ترتيب مکان باقی ستون ها را پيدا می کنيم. 

 

ابتدا پاهای راست و سپس پاهای چپ را طراحی می کنيم و با برخوردها شروع می کنيم. و سپس بترتيب روش های گذشته با اضافه کردن ميانه های اصلی و غيره کار را ادامه می دهيم. 

حال بر می گرديم به سراغ يکی از گفته های اوليه ی خود که هيچ دو نفری شبيه به هم راه نمی روند. ما فقط می توانيم يک حرکت کلی بوجود بياوريم. 

يک مرد چاق و ثروتمند همچون يک رقاص پاهايش را جلو برده و بدن را به عقب نگه می دارد. يک زن آبستن با غرور مادری و مراقبت ويژه يک زن پير و  يک دختر جوان 

 

بجز زمانی که ما ثابت ايستاده ايم در بقيه ی زمانها ما در حال ايجاد تعادل در خود هستيم. 

يک شخص عصبانی پاهايش را با سرعت و محکم به زمين می کوبد. 

 

زمان بندی کاملاً بی نظم بوده و اجزاء بدن بدون هماهنگی و بطور جداگانه حرکت می کنند تمرکز اصلی از بين رفته است.

يک شخص مست هيچ وقت نمی تواند تعادل خود را حفظ کند و سرش دائماً در حال تکان خوردن است و هيچ وقت بدنش ثابت نمی ماند. 

 

و ملوانان بدن های خود را از اين طرف به آن طرف می اندازند. 

نوزادها نمی توانند تعادل خود را حفظ کنند. 

 

را ه رفتن کودکان- معمولاً پاهايشان را بيشتر از حد معمول بلند می کنند. 

زمان بندی در راه رفتن بسيار مهم است 

هم کن هاريس و هم ميلت کال گفته اند : « طرح ها را در   بسازيد و متوجه می شويد همه حرکت های سريع سريعتر و آرام ها آرامتر خواهند بود.  »

يک بار ديگر بگويم که ما زياد به قيافه ی اشخاص کاری نداريم بلکه احساسی که آنها در آن زمان دارند. :

 ناراحت  تنها 

خوشحال  در حال تفکر   مست  پير  

جوان  عصبانی   محجب؟ 

يک شخص مست را در نظر بگيريد. 

آنقدر حالات متفاوتی وجود دارند: 

–  يک آدم از خود راضی و مست 

–  يک ورزشکار بی تعادل و مست

–  يک مست بيش از حد ( يک روز يکی از آنها را ديدم که به ديوار برخورد کرد چون آن را نديد.)

–  يک مست در حال دعوا

– کسی که برای اولين بار مست شده است. 

در بالا رفتن يک پا به پله می چسبد و يک پا خم می شود و بدن به جلو خم می شود. 

در پايين رفتن بدن را بيشتر از حد معمول خم می کنيم. 

 

خودمان از خودمان خوشمان آمد ! کمر کاملاً به داخل خم شده و مثل يک اردک راه می رويم. 

بطور کلی روش هايی که به يک راه رفتن حيات و زندگی می دهد. 

۱-  بدن را لم می دهيم. 

۲- هنگامی که پا به زمين برخورد می کند و يا فشار می آورد تا جدا شود پاها را صاف می کنيم.

۳- بدن را تکان می دهيم.

۴- زانو را به داخل و يا خارج خم کنيد.

۵- خط کمربند را به حرکت درآوريد.

۶- پاها را به نوسان درآوريد.

۷-  تا آخرين زمانی که پا از زمين جدا می شود، کف پا و انگشتان پا را روی زمين نگه داريد.

۸- سر را تکان بدهيد و يا کاری کنيد که عقب جلو برود 

۹-  روی اجزاء جداگانه کار کنيد. همزمان دو چيز را انيميت نکنيد.

۱۰- از شکم چاق، موهای بلند و لباس و . . .  استفاده کنيد.( در حرکت دادن )

۱۱- مفاصل را بشکنيد.

۱۲-  برای احساس وزن بيشتر شخصيت خود را بالا و پايين کنيد.

۱۳- زمان بندی دست و پاها متفاوت باشد.

۱۴- پاها را به موازات حرکت ندهيد و آنها را خم کنيد.

۱۵-  در يک حرکت و يا راه رفتن معمولی اگر کوچکترين جزء را کمترين تغييری بدهيد تمام حرکت تغيير می کند.

من درس راه رفتن را با مثالی از استاد بزرگ ميلت کال به پايان می رسانم : 

در طول دوران کاری خود، ميلت کال انواع حرکات را از راه رفتن يک شخص پرانرژی تا انواع ديگرش را انيميت کرده بود.

من چند تا از کارهای او در مورد حرکت دادن يک جوان پرانرژی و مثلاً جوان خوشحال و اميدوار و . . .  را با هم ترکيب کردم و از يک شکل کلی استفاده بردم ( نه يک شخصيت خاص ). مسلماً نمی خواهم اينجا يک فرمول جديد به شما بياموزم می خواهم فقط روش کار يک استاد بزرگ را نشان بدهم. 

به برخورد پاها با زمين دقت کنيد. 

حالا آن ها را از هم جدا می کنيم تا واضح تر شوند  به قسمت های متحرک شده دقت کنيد. 

سپس مکان های گذشت را وارد می کنيم 

 

 اين به همين صورت يک راه رفتن بسيار خوب و بی نقص است ولی ميلت برای کيفيت بالا به کار ادامه می دهد. 

حالا طرح های پايين را اضافه می کنيم. 

  

حالا طرح های بالا را اضافه می کنيم. 

 

سپس طرح های ميانی را وارد می کنيم 

 

اين طرح های ميانی برای خيلی فکر کردن باشند نه همينطوری ديمی!

 

بطور مثال برای دو طرح ميانی آخری بجز پاها که تغيير حالتی نيافته اند بقيه بدن تغيير حالت يافته است. 

ريزه کاری ها مهم هستند. 

 

این مطلب ادامه دارد…

برگرفته از کتاب کیت بقای انیماتور اثر ریچارد ویلیامز

خانه انیمیشن