ژاپن به اندازه درآمد نفت ایران انیمیشن تولید می کند
کار حرفهای را از گرافیک شروع کرد ، حدود سه سال فعالیتهای گوناگون و متنوع انجام داد، اما به دلیل علاقه شخصی ، از همان شروع تحصیل در دانشگاه هنر ، در زمینه انیمیشن فعالیت کرد تا سرانجام سال ۸۹ موفق شد برای مرکز صبا یک سریال شانزده قسمتی به نام “دره زنجفیل” بنویسد .
وی چندین انیمیشن کوتاه را هم کار کرد و اواخر سال ۹۰ یک کار کوتاه به نام “پرواز تا بینهایت” انجام داد که در جشنواره عمار مقام اول و در جشنواره ایران ۱۴۰۴ مقام دوم را کسب کرد ، او البته امیدوار است در جشنواره دوسالانه تهران ۹۱ هم حضور پر رنگ داشته باشد.
آنچه شرح آن رفت مقدمه ای کوتاه بر زندگی پر بار هادی محمدیان است او لیسانس گرافیک دارد و متولد مهرماه شصت و یک است ، وی کارهای ماندگاری در حوزه انیمیشن انجام داده است و شکی نیست در آینده از این چهره هنری اخبار مهمی به گوش برسد. بی هیچ مقدمه دیگر به اصل گفت و گو می پردازیم :
آقای محمدیان ، این روزها به چه کاری مشغولید؟!
در حال حاضر مشغول ساخت یک سریال ۱۰ قسمتی به نام “بینا و دینا” هستم . این سریال به نظر دوستان و کسانی که کار را دیدهاند کار خوبی شده و از استاندردهای بالایی برخوردار است .
موضوع این سریال چیست؟
داستان آن مربوط به دهه فجر انقلاب اسلامی است.
ادامه دهید !
همچنین مشغول پیشتولید کار کوتاهِ فاخری هستم که مربوط به واقعه عاشوراست ، به نام”مردی که خودش را کشت” که به حول و قوه الهی و مدد حضرت اباعبدالله الحسین (علیهالسلام) یک کار جهانی و قابل رقابت با کارهای خارجی خواهد بود و در یازده قسمت درباره قیام امام و بصیرت دینی صحبت خواهد کرد.
از رقابت با کارهای خارجی فرمودید، ممکن است توضیح دهید که خارجی ها انیمیشن را از چه زمانی آغاز کردند؟
از اوایل قرن بیستم میتوان به صورت پراکنده ، انیمیشنهای ابتدایی را دید. در آغاز پویانمایی های دهههای ۱۹۲۰ تا اوایل ۱۹۳۰ به صورت سریهای کوتاه ساخته میشدند با ۲۴ تصویر در ثانیه . از جمله میتوان به بتیبوپ و دلقک کوکوی برادران فلشر، خرگوش خوش شانس اسوالد والت دیزنی و دارکوب وودی و … نام برد.
دیزنی در سال ۱۹۲۸ نخستین کارتون میکی ماوس با نام قایق بخار ویلی را به روی پرده برد که از کارهای آغازین با صدا بود و این باعث موفقیتاش شد. اما دهه ۱۹۳۰ نخستین فیلم بلند پویانمایی جهان یعنی سفیدبرفی دیزنی است که با هزینهای ۱۰۰۰۰۰۰ دلار (شش برابر هزینه تخمینی آغازینش) ساخته شد.
کارگردان سفیدبرفی دیوید دادهند است ، که در ژوییه سال ۱۹۴۴ برای رقابت با پویانمایی آمریکا به انگلستان رفت . پس از سفیدبرفی ، مکس فلشر دومین فیلم بلند پویانمایی یعنی سفرهای گالیور را برای پارامانت و آقای باگ به شهر میرود را ساخت. البته حرف در این زمینه بسیار مفصل است که از حوصله بحث ما خارج است.
با این اوصاف ما کجای انیمیشن جهان هستیم؟
ایران از گذشته، در زمینه انیمیشن در جامعه بینالمللی دارای کلاس کاری و اعتبار بوده است. اما در زمینه انیمیشنهای کوتاه و جشنوارهای هیچگاه نتوانسته در حوزه کارهای بلند سینمایی و حتی تلویزیونی حرفی برای گفتن داشته باشد.
شما فکر می کنید مشکل انیمیشن سازی ایران، کجاست؟
به نظر من که کوچکترین عضو جامعه انیمیشن ایران هستم ، عقبماندگی در کارهای بلند سینمایی و تلویزیونی دلایل گوناگونی دارد که میتوان آنها را به دو بخش جدا نمود. نخست ضعف مدیریت و سپس رفتارهای اجتماعی اشتباه.
ببخشید می توانید اندکی موضوع را باز کنید؟
ببینید صنعت انیمیشن مانند سینما و هر هنر دیگری در ایران ، رابطه مستقیم به بخش دولتی دارد و دارای استقلال نیست . همین مورد دلیلی است که با تغییر کردن دولتها و متأسفانه سیاستهایشان ، جامعه انیمیشن دچار توفان و حتی سونامی شده و هیچ وقت به آرامش و ثبات حرکت و برنامهریزی نرسد . در این بین چه هنرمندانی که غرق و از گردونه کار خارج میشوند و در عوض سونامی ، از زیر گل و لای ، چه بیهنرانی را با خود بالا میآورد.
اما هدف از پیش کشیدن رفتارهای اجتماعی اشتباه، چیست؟
ما گاهی اوقات عادت داریم که نیمه پر لیوان را ببینیم من اما معتقدم همه مشکلات را نباید گردن دولتها انداخت.
بخش بزرگی از مشکلات رفتارها و عادتهای اشتباه اجتماعی است که در افراد نهادینه و باعث گردیده انیمیشن که صرفا یک کار گروهی است ، دچار مشکلات بسیار شود.
هنرمندان انیمیشن ایران به لحاظ فنی کم از هنرمندان خارجی ندارند و حتی گاها از آنها قویتر هم هستند . من فراوان دیدهایم در کمپانیهای خارجی معتبر همه برای هم کار می کنند ، اما در ایران هر کدام برای خود یک کمپانی هستند که همه کار میکنند اما به تنهایی واندک . چرا؟!! چون جز خودشان کسی را قبول ندارند، تعهد به کار و افراد گروه ندارند ، سهلانگاری و کمفروشی میکنند ، تنبل و راحتطلب هستند ، و خلف وعده میکنند و در یک کلام روحیه کار حرفهای و گروهی ندارند . صادقانه می گویم من هم که این حرف ها را می زنم از این چیزهایی که گفتم جدا نیستم .
با آنچه که شما گفتید نمی شود برای انیمیشن ایران جایگاهی را فرض کرد ؟
البته این تا حدودی درست است. تا زمانی که مدیریت سلیقهای و دولتی باشد در آینده کارهای خوبی نخواهیم دید مگر پراکنده و انفرادی . این را در مقایسه با کشور مانند ژاپن میگویم که به اندازه درآمد حاصل از صادرات نفت ایران ، تولید و صادرات انیمیشن دارد.
برخی معتقدند که ما در ساخت انیمیشن های مذهبی موفق عمل کردیم، نظر شما چیست؟
اصول و مبنای تصویر متحرک ، سرگرمی است ، چه انیمیشن باشد چه فیلم . اما حتی یک مورد هم نمیتوانید اثری در این حوزه در جهان پیدا کنید که در پسِ این سرگرمی ، هدف فکری و مضمون نداشته باشد. اما شاید در کشور ما گاهی اوقات جای این دو عوض میشود و از آن بدتر اسم آن را کارِ مذهبی میگذارند که متأسفانه برعکس میشوند ، کارهای خستهکننده ، شتابزده و بیمحتوا که اکثرا با تکنیکهای ضعیف ساخته میشوند.
به نظر بنده انیمیشن و بطور کلی فیلم مذهبی ، اثری است که مخاطب را به تفکر و تأمل بیشتر وادار کند . تا اینجا با این اثر با کار غیر مذهبی برابر است. اما نکته اینجاست ، که این اثر ما را به سمت چه تفکری پیش ببرد ، تعمق و تأمل الهی ، تفکر در زندگی دینی . همان چیزی که در دین ساعتی از آن برابر است با هزار سال عبادت.
این مطلب چقدر مفید بود؟
به این پست امتیاز دهید!
متوسط آرا ۵ / ۵٫ ۱
اولین نفری باشید که به این پست رای می دهید!
4 Comments
Leave a Response لغو پاسخ
این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش میشوند.
سلام!
موفق باشید
با صحبتهای شما موافقم واقعا انیمیشن ایران تا مدریتش اصلاح نشه هیچی نمیشه
این جمله رواز کجا آوردین آخه؟!؟
درامدانیمیشن ایران اندازه درامد نفت ایران …
بی خیال بابا… دمت گرم داداش …
——-
پاسخ: ژاپن یعنی؟
خدمت دوستان عزیز عرض کنم در سال ۲۰۰۹ درامد ژاپن حدود پنج برابر درامد نفت ایران بوده
بد نیست به امار اعلام شده ژاپن و تبدیل اون به دلار اون سال و بعد توجه به فروش نفت بکنین